YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/8000
KARAR NO : 2014/8246
KARAR TARİHİ : 22.05.2014
MAHKEMESİ : Batman 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 13/02/2013
NUMARASI : 2010/852-2013/94
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı sigorta şirketi vekili ve davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili, davalıların sürücüsü, işleteni ve ZMSS sigortacısı olduğu araç içinde yolcu olan davacı H.. A..’ın yaşanan tek taraflı trafik kazasında yaralandığını, davalı sürücünün kazanın oluşunda asli kusurlu bulunduğunu belirterek, kazanç kaybı nedeniyle 20.000,00TL ve belgeye bağlanamayan tedavi gideri ve yol vs masraflar nedeniyle şimdilik 10.000,00 TL maddi tazminat ile davacı H.. A.. için 25.000,00 TL, çocuğu C.. A.. için 10.000,00 TL ve eşi N.. A.. için 15.000,00 TL olmak üzere toplam 50.000,00 TL manevi tazminatın, davalı gerç ek kişiler manevi tazminattan, tüm davalılar maddi tazminattan sorumlu olmak üzere kaza tarihinden itibaren yasal faizi ile müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Sigorta şirketi vekili, davanın reddini savunmuştur.
Diğer davalılar davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak; davanın kısmen kabulü ile ,davalılarL.. B.. ve H.. Y.. hakkında açılan davanın feragat nedeni ile reddine ,davalı HDı Sigorta hakkında açılan davada manevi tazminat talebinin reddine,maddi tazminat açısından 20.000,TL iş göremezlik zararının 2.000,TL tedavi, yol yemek vesair zararların toplamı 22.000,TL’nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı sigortadan alınarak davacı H.. A..’a verilmesine,davacının iş göremezlik ile ilgili fazlaya ilişkin haklarının saklı tutulmasına, tedavi, yol, yemek vesair taleplere ilişkin fazla kısmın reddine karar verilmiş; hüküm davalı sigorta şirketi vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve özellikle davacı vekilinin davalı sigorta şirketi yönünden davaya devam etmek istediğinin açıkça belirtildiğinden kısmi beyanının kısmi feragat niteliğinde bulunduğuna göre davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dava trafik kazasından kaynaklanan iş gücü kaybı, tedavi giderine yönelik maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Davacı vekili, müvekkilinin kazadan önce kalıpçı ustası olarak çalıştığını belirtilmiş hükme esas alınan aktürya uzmanı bilirkişi raporunda asgari ücret oranında gelirinin olduğu kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Böyle bir davada iş gücü tazminatının belirlenebilmesi için davacının son gelir durumunun net olarak belirlenmesi gerekir. Açıklanan nedenlerle öncelikle davacılara bu konuda ispat imkanı verilmesi, davacılar desteğinin çalıştığı işyerinden maaş bordroları, ödeme belgeleri, sigorta kayıtları ve davacının yaptığı işe ve yaşına göre asgari ücret üzerinde gelirinin olup olmadığı net olarak belirlendikten sonra ,bu miktara göre aksi halde asgari ücret üzerinden tazminatın belirlenmesi gerekirken, yazılı olduğu şekilde eksik incelemeye dayalı olarak karar verilmesi doğru görülmemiştir.
3-Yine kabule göre de davacı tarafın dava dilekçesinde sigorta şirketine yöneltilmiş bulunan bir manevi tazminat talebi olmadığı halde davalı sigorta şirketi açısından manevi tazminat davasının reddine karar verilerek davalı sigorta şirketi lehine olacak şekilde vekalet ücretine hükmedilmiş olması da isabetli bulunmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda 1 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı sigorta şirketi vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine, 2 ve 3 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine, aşağıda dökümü yazılı 1.246,07 TL kalan onama harcının temyiz eden davalı sigorta şirketinden alınmasına 22.5.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.