Yargıtay Kararı 17. Hukuk Dairesi 2013/7320 E. 2014/6413 K. 22.04.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/7320
KARAR NO : 2014/6413
KARAR TARİHİ : 22.04.2014

MAHKEMESİ : Kayseri 3. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 18/02/2013
NUMARASI : 2010/1128-2013/93

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün, süresi içinde davacılar vekili ve davalı E.. Y.. Ç. vekilince temyiz edilmesi üzerine, dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacılar vekili; davalı tarafa ait araç sürücüsünün kusurlu hareketi ile meydana gelen kazada müvekkillerinin küçük oğlunun öldüğünü açıklayıp fazlaya dair haklarını saklı tutarak 25.000,00 TL maddi, 75.000,00 TL manevi tazminatın davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı I. Sigorta Şirketi vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan delillere göre davalı I. Sigorta A.Ş. aleyhine açılan maddi tazminat davasının ve davacı annenin maddi tazminat talebinin, sigorta şirketleri aleyhine açılan manevi tazminat taleplerinin reddine, davacı baba için 158,06 TL maddi, her bir davacı için 8.000,00 TL manevi tazminatın tahsiline dair karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili ve davalı E.. Y.. Ç. vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı E.. Y.. Ç. vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine, karar vermek gerekmiştir.
2-Dava, trafik kazası nedeni ile manevi tazminat istemine ilişkindir.
Manevi tazminat zenginleşme aracı olmamakla beraber, bu yöndeki talep hakkındaki hüküm kurulurken olay sebebiyle duyulan acı ve elemin kısmen de olsa giderilmesi amaçlanmalı ve bu sebeple tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile birlikte olayın meydana geliş şekli de gözönünde tutularak, B.K.’nun 47. maddesindeki özel haller dikkate alınarak, hak ve nesafet kuralları çerçevesinde bir sonuca varılmalıdır. Zira, M.K’nun 4.maddesinde, kanunun takdir hakkı verdiği hallerde hakimin hak ve nesafete göre hükmedeceği öngörülmüştür.
Yukarıda belirtilen hususlar dikkate alındığında, takdir olunan manevi tazminatın düşük olduğu görülmüş ve hakkaniyete uygun bir manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı E.. Y.. Çelen vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine, aşağıda dökümü yazılı 830,51 TL kalan onama harcının temyiz eden davalı E.. Y.. Ç.’den alınmasına 22.4.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.