YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/6725
KARAR NO : 2014/5835
KARAR TARİHİ : 15.04.2014
MAHKEMESİ : Gaziantep 3. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 05/02/2013
NUMARASI : 2012/373-2013/54
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, plakası tespit edilemeyen aracın neden olduğu kaza sonucunda davacının yaralandığını ileri sürerek 39.414.65 TL maddi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dava, plakası tespit edilemeyen aracın neden olduğu kaza sonucunda meydana gelen yaralanmaya bağlı maddi tazminat istemine ilişkindir. Davacı kaza sonrasında sürekli işgücü kaybına uğramıştır. Davalı, dava açılmadan önce davacı tarafından sunulan özürlü sağlık kurulu raporuna dayanarak davacının %20 oranında sürekli işgücü kaybına esas alarak yaptığı hesaplama sonucunda kısmi ödeme yapmıştır. Mahkemece tazminat tutarının belirlenmesine ilişkin ilk bilirkişi raporunda %20 işgücü kaybı oranı esas alınmış, davalı tarafından bu rapora itiraz edilmiştir. Dosya kapsamında yer alan Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği hükümlerine göre hazırlanan ikinci sağlık raporuna göre davacının işgücü kaybı tazminatının %14.3 olduğu belirtilmiştir. Bu rapor esas alınarak ve ayrıca davalının yaptığı kısmi ödemenin rapor tarihine kadar faizi ile güncellenmesi ne ilişkin ek rapor alınmıştır. Rapor sonucuna göre davacının zararı 15.464.80 TL olup, belirlenen bu tazminat tutarına hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde ilk rapor sonucunda bulunan 39.414.65 TL’ye hükmedilmesi doğru görülmemiştir.
2-Kazaya neden olan araç belirlenememiştir. Bu nedenle G.. H.. Yönetmeliği gereğince zarardan sorumlu olan davalı hakkında yasal faize hükmedilmesi gerekirken ticari faize hükmedilmesi de doğru olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda 1 ve 2 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı G.. H.. vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 15.4.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.