Yargıtay Kararı 17. Hukuk Dairesi 2013/662 E. 2014/117 K. 13.01.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/662
KARAR NO : 2014/117
KARAR TARİHİ : 13.01.2014

MAHKEMESİ : Alanya 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 25/05/2012
NUMARASI : 2010/557-2012/475

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacılar vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
– K A R A R –
Davacı vekili; davalı sürücünün aracı ile çarpması neticesinde davacıların murisi D. Ye.un hayatını kaybettiğini, ölenin sağlığında davacılardan Ş.. Y.. ile birlikte kaldığını ve Şener’e eylemli destek olduğunu, diğer davacıların ise murisin ölümü ile elem ve ızdırab duyduklarını belirterek fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydıyla Ş.. Y.. için 1.000,00 TL maddi tazminat ile 20.000,00 TL manevi tazminatın, S. Y. ve G.. Y.. için ise 15.000,00’er TL, diğer davacıların her biri için ise ayrı ayrı 5.000,00’er TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı sigorta vekili ve diğer davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davacılardan Ş.. Y..’un maddi tazminat talebinin reddine, davacılar Ş.. Y.., S. Y. ve G.. Y..’un manevi tazminat taleplerinin kısmen kabulü ile, 2.000,00 er TL manevi tazminatın, diğer davacıların manevi tazminat taleplerinin ayrı ayrı kısmen kabulü ile, 1.000,00 er TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalı M.. D..’dan tahsiline, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş; hüküm, davacılar vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde, dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına, göre davacılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dava, trafik kazası nedeniyle maddi manevi tazminat istemine ilişkindir.
Manevi tazminat zenginleşme aracı olmamakla beraber, bu yöndeki talep hakkındaki hüküm kurulurken olay sebebiyle duyulan acı ve elemin kısmen de olsa giderilmesi amaçlanmalı ve bu sebeple tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile birlikte olayın meydana geliş şekli de gözönünde tutularak, B.K.’nun 47. maddesindeki özel haller dikkate alınarak, hak ve nesafet kuralları çerçevesinde bir sonuca varılmalıdır. Zira, M.K’nun 4.maddesinde, kanunun takdir hakkı verdiği hallerde hakimin hak ve nesafete göre hükmedeceği öngörülmüştür.
Yukarıda belirtilen hususlar dikkate alındığında, mahkemece davacılardan Şener, Suna ve Gülseren lehine hükmedilen manevi tazminat az olup hakkaniyete uygun bir manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine 13.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.