YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/4397
KARAR NO : 2014/6289
KARAR TARİHİ : 22.04.2014
MAHKEMESİ : Ankara 23. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 27/11/2012
NUMARASI : 2011/371-2012/516
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine dair verilen hükmün süresi içinde taraflar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili, davacıların oğlu M.T.D.’nin askerlik görevini yaptığı sırada davalıya ait araçta yolcu olarak bulunduğu sırada meydana gelen trafik kazasında vefat ettiğini, davacıların çocuklarının desteğinden mahrum kaldığını belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere davacı anne ve baba için ayrı ayrı 500 TL. maddi, 30.000 TL. manevi, desteğin kardeşi S. N.için 30.000 TL. manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, ıslah dilekçesi ile maddi tazminat talebini davacı baba için 118.637,08 TL., anne için 108.737,33 TL. olarak ıslah etmiştir.
Davalı vekili, idarenin kusuru bulunmadığını, davanın idari yargıda görülmesi gerektiğin, davacıların desteğinin araçta emniyet kemerini takmayarak kusurlu olduğunu, 2330 sayılı yasa gereğince davacılara ödeme yapıldığını davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davacı anne ve babaya 2330 sayılı yasa kapsamında maddi ve manevi tazminat ödendiği, yapılan mahsuplardan sonra davacı baba için 118.637,08 TL., anne için 108.737,33 TL.maddi tazminatın olay tarihinden faizi ile davalıdan tahsiline, davacı anne ve babanın manevi tazminata ilişkin fazla taleplerinin reddine, davacı Selin Nur için 7.000 TL. manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve davacılar tarafından davalı Milli Savunma bakanlığının 2918 sayılı karayolları Trafik Kanunu’nun 85. maddesi gereğince işleten olarak sorumluluğuna dayanılmış olduğundan davanın adli yargı yerinde görülmüş olmasında bir usulsüzlük bulunmamasına göre davalı Milli Savunma Bakanlığı vekilinin tüm, davacılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- Dava trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Davacılar desteğin anne, baba ve kardeşidir. Davacılar arasında ihtiyari dava arkadaşlığı bulunduğundan her bir davacı için kabul edilen tazminat yönünden ayrı ayrı vekalet ücreti belirlenmelidir.
3-Davacı S.. D.. kazada vefat eden M. T. D.’nin kardeşi olup manevi tazminat talebinde bulunmuştur. Manevi tazminat zenginleşme aracı olmamakla beraber, bu yöndeki talep hakkındaki hüküm kurulurken olay sebebiyle duyulan acı ve elemin kısmen de olsa giderilmesi amaçlanmalı ve bu sebeple tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile birlikte olayın meydana geliş şekli de gözönünde tutularak, B.K.’nun 47.(TBK.56) maddesindeki özel haller dikkate alınarak, hak ve nesafet kuralları çerçevesinde bir sonuca varılmalıdır. Zira, M.K’nun 4.maddesinde, kanunun takdir hakkı verdiği hallerde hakimin hak ve nesafete göre hükmedeceği öngörülmüştür.
Yukarıda belirtilen hususlar dikkate alındığında, davacı S.. D.. için kardeşinin ölümü nedeniyle takdir olunan manevi tazminatın düşük olduğu görülmüş ve hakkaniyete uygun bir manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ;Yukarıda 1 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı Milli Savunma Bakanlığı vekilinin tüm, davacılar vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, 2 ve 3 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine, 492 Sayılı Harçlar Yasası’nın 13/J maddesi uyarınca davalıdan harç alınmamasına 22.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.