Yargıtay Kararı 17. Hukuk Dairesi 2013/4395 E. 2014/9695 K. 12.06.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/4395
KARAR NO : 2014/9695
KARAR TARİHİ : 12.06.2014

MAHKEMESİ : Yüksekova Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 20/11/2012
NUMARASI : 2011/478-2012/418

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacılar vekili ve davalı A.. Ş.. vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

– K A R A R –

Davacılar vekili; müvekkillerinin içinde bulunduğu, davalı A.. Ş.. tarafından zorunlu mali mesuliyet sigorta poliçesi ile sigortalı bulunan araca diğer davalı tarafından ZMMS’li aracın çarpması sonucunda müvekkillerinin malul olduğunu açıklayıp fazlaya dair haklarını saklı tutarak 250 TL efor kaybı, 500 TL geçici iş göremezlik ile 500 TL sürekli iş göremezlik tazminatının davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, ıslah ile bu talebini toplam 119.819,20 TL’ye yükseltmiştir.
Davalı A.. Ş.. vekili, müvekkili tarafından sigortalı araç sürücüsünün kusurunun bulunmadığını ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Davalı A.. Ş.. vekili, aracın tescil tarihinin değiştiğini bu nedenle sorumluluklarının bulunmadığını belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre davacı M.. G.. için 75.128,74 TL, davacı S.. G.. için 44.690,28 TL kalıcı iş göremezlik tazminatının A.. Ş..’nden tahsiline, A.. Ş.. aleyhine açılan davanın, sürücüsünün kusursuz olması nedeni ile reddine karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili ve davalı A.. Ş.. vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dava, trafik kazasından kaynaklanan maddi tazminat istemine ilişkindir.
2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu’nun 91–101. maddelerinde zorunlu mali mesuliyet sigortası düzenlenmiştir. Bu sigortanın amacı trafik kazaları nedeniyle 3. kişilerin uğrayacakları zararların kolayca temin edilmesini sağlamaktır. Bu sigorta işleteni değil, aracı takip etmektedir. Zorunlu mali mesuliyet sigortası işletenin Karayolları Trafik Kanunu’nun 85/1. maddesine göre olan sorumluluklarının karşılanmasını sağlamak üzere yapılmaktadır. KTK’nın 91. maddesinde, işletenlerin bu kanunun 85/1. maddesine göre sorumluluklarının karşılanmasını sağlamak üzere mali sorumluluk sigortası yaptırmalarının zorunlu olduğu, aynı yasanın 94. maddesinde, sigortalı aracı işletenlerin değişmesi halinde, devreden kişi 15 gün içinde sigortacıya durumu bildirmek zorunda olduğu, sigortacının sigorta sözleşmesini durumun kendisine tebliği tarihi itibariyle 15 gün içinde fesh edebileceği, sigortanın fesih tarihinden 15 gün sonrasına kadar geçerli olacağı, aynı Yasa’nın 95. maddesinde ise, sigorta sözleşmesinden veya sigorta sözleşmesine ilişkin kanun hükümlerinden doğan ve tazminat yükümlülüğünün kaldırılması veya miktarının azaltılması sonucunu doğuran hallerin zarar görene karşı ileri sürülemeyeceği, ödemede bulunan sigortacının, sigorta sözleşmesine ve bu sözleşmeye ilişkin kanun hükümlerine göre tazminatın kaldırılmasını veya azaltılmasını sağlayabileceği oranda sigorta ettirene başvurulabileceği hükümlerine yer verilmiştir. Bu bakımdan olay tarihini kapsayan zorunlu mali mesuliyet sigortası poliçesinin varlığı halinde KTK’nın 95/2. maddesi gereğince sigortacının tazminat yükümlülüğünün azaltılması ve kaldırılmasına ilişkin poliçenin iptal edildiği, geçersiz olduğu bu nedenle sorumluluğunun bulunmadığı gibi haller sigortacı tarafından 3. kişilere karşı ileri sürülemeyeceğinden sigortacı zarar görene ödeme yaptıktan sonra sigorta sözleşmesinin sözleşmeye ilişkin kanun hükümlerine göre tazminatın kaldırılmasını ve indirilmesini sağlayabileceği oranda kendi sigorta ettirenine rücu edebilecektir.
Somut olayda davalı A. Anonim Türk Sigorta A.Ş., davacıların içinde bulunduğu araca çarparak zarar veren aracın zorunlu mali mesuliyet sigortacısıdır. Dosyada mevcut Tramer kayıtları dökümüne göre kazaya neden olan araç 07.01.2010 – 07.01.2011 vadeli zorunlu mali mesuliyet sigortası poliçesi ile L.Sigorta A.Ş. tarafından, 23.11.2009-23.11.2010 vadeli zorunlu mali mesuliyet sigortası poliçesi ile A. Sigorta A.Ş. tarafından sigortalı olup davaya konu kaza 23.11.2010 tarihinde her iki poliçenin de vadesi içinde meydana gelmiştir. Ayrıca dosya kapsamında bulunan aracın ruhsat kaydı fotokopisine göre araç sahibinin Ü. Y. olduğu belirtilmiştir. Davalı sigorta şirketi vekili poliçede işletenin A. K. N. olduğunu, işletenin kaza tarihinden önce değişmiş olduğunu ve bu nedenle Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortası Genel Şartlarının C.4. maddesi gereğince poliçenin münfesih olduğunu ileri sürerek davanın reddini savunmuş ise de, KTK 94. maddesi gereğince sigorta poliçesinin feshine ilişkin mahkemece herhangi bir araştırma yapılmamıştır.
Bu durumda mahkemece kaza tarihi itibarı ile geçerli bir trafik sigortası poliçesinin bulunup bulunmadığının, hangi poliçenin geçerli olduğu ve işletenin kim olduğu hususlarının araştırılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde verilmiş olması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz itirazının reddine, 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı A.. Ş.. vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, aşağıda dökümü yazılı 0,90 TL kalan onama harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalılara geri verilmesine 12.6.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.