YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/3693
KARAR NO : 2014/2901
KARAR TARİHİ : 03.03.2014
MAHKEMESİ : Hatay 3. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 11/12/2012
NUMARASI : 2010/175-2012/581
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı F.. Y.. ve M.. Y.. vekili ile G.. H.. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili, davalıların işleteni, sürücüsü ve trafik sigortacısı olduğu aracın, müvekkillerinin babası olan Mehmet Karabiber’in kullandığı motosiklete çarparak ölümüne neden olduğunu belirterek davalıya trafik sigortalı aracın, davacıların murisi Mehmet Hanefi Kaya’nın sevk ve idaresinde iken kaza yaptığını ve murisin hayatını kaybettiğini belirterek müvekkilleri için 1.000,00’er TL destekten yoksun kalma tazminatının tüm davalılardan, 10.000,00’er TL manevi tazminatın sigorta şirketi dışındaki davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiş, ıslah dilekçesi ile destekten yoksun kalma tazminatı taleplerini yükselttiklerini bildirmiştir.
Davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kısmen kabulüne, davacı Ahmet için 3.570,70 TL, davacı Mustafa için 6.696,95 TL, davacı Suat için 35.875,20 TL destekten yoksun kalma tazminatı ile 2.887,50 TL defin masrafının tüm davalılardan, davacıların her biri için 5.000,00’er TL manevi tazminatın davalılar M.. Y.. ve F.. Y..’dan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı F.. Y.. ve M.. Y.. vekili ile G.. H.. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı F.. Y.. ve M.. Y.. vekili ile G.. H.. vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dava, trafik kazasından kaynaklanan destekten yoksun kalma tazminatı istemine ilişkindir.
Desteğin kullandığı motosiklet ile davalı M.. Y..’ın kullandığı kamyonet, havanın karanlık olduğu bir saatte kavşakta çarpışmıştır. Davalı taraf, desteğin kullandığı motosikletin farlarının yanmadığını iddia etmiştir. Kazaya ilişkin görülen Hatay 1. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2011/583 Esas ve 2012/564 Karar sayılı dosyasında verilen kararda, desteğin kullandığı motosikletin farlarının yanmadığı kanaatine varıldığı, sanık (davalı) M.. Y..’ın tali kusurlu olduğunun kabul edildiği belirtilmiştir. Anılan ceza dosyasında verilen mahkumiyet hükmü sanık M.. Y.. tarafından temyiz edilmiş olup Yargıtay inceleme aşamasındadır. Bununla birlikte, iş bu dosyada verilen kararda, desteğin kullandığı motosikletin farlarının yanmadığına ilişkin beyanların inandırıcı olmadığı, farların kaza ve çarpma öncesi açık olduğu kanaatine varıldığı belirtilerek, davalı sürücü M.. Y..’ın %75 kusurlu olduğu kabul edilerek hüküm kurulmuştur.
818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 53. maddesinde (TBK’nun 74. maddesi); “Hakim, kusur olup olmadığına yahut haksız fiilin faili temyiz kudretini haiz bulunup bulunmadığına karar vermek için ceza hukukunun mesuliyete dair ahkamıyla bağlı olmadığı gibi, ceza mahkemesinde verilen beraat kararıyla de mukayyet değildir. Bundan başka ceza mahkemesi kararı, kusurun takdiri ve zararın miktarını tayin hususunda dahi hukuk hakimini takyit etmez” şeklinde düzenlenmiştir. Buna göre, hukuk hakimi kural olarak ceza hâkiminin belirlediği kusur oranı ve delil yetersizliğine dayalı beraat kararı ile bağlı değil ise de aynı olay nedeniyle ceza yargılamasında hükme dayanak yapılan maddi olgular ile bağlıdır.
O halde mahkemece, ceza dosyasının kesinleşmesi beklenerek kesinleşecek maddi olgular doğrultusunda davalı sürücü M.. Y..’ın kusur oranının belirlenmesi ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
3-Davalı taraf, motosiklet kullanan desteğin kask takmadığı, bu nedenle müterafik kusurlu olduğunu savunmuştur. Desteğin, ölüm nedeni itibariyle kaza sırasında zararın artmasını önleyecek güvenlik tedbiri olan kask takıp takmadığı, takmamış ise bu durumun müterafik kusur oluşturup oluşturmayacağının, yine ceza dosyasındaki bu husustaki maddi olgular da gözetilerek, 818 sayılı BK.nun 44.maddesi uyarınca tazminattan makul oranda indirim gerekip gerekmediğinin tartışılması ve sonuca göre karar verilmesi gerekirken eksik incelemeyle yazılı şekilde hüküm kurulması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı F.. Y.. ve M.. Y.. vekili ile G.. H.. vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) ve (3) nolu bentlerde açıklanan nedenlerle davalı F.. Y.. ve M.. Y.. vekili ile G.. H.. vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalılar Fehime, Mehmet ve G.. H..na geri verilmesine 3.3.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.