YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/3312
KARAR NO : 2014/6286
KARAR TARİHİ : 22.04.2014

MAHKEMESİ : Kayseri 4. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 13/11/2012
NUMARASI : 2010/696-2012/488

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı M.. E.. ve davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacılar vekili, davalıların sürücüsü ve zorunlu mali sorumluluk sigortacısı olduğu aracın davacı V.. G.. idaresinde bulunan araca çarptığını, kaza sonucu araçta yolcu olarak bulunan davacı Safure ve Nazife’nin yaralandığını, aracın hasar gördüğünü belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere Safure için 500 TL. tedavi ve diğer giderler,500 TL. geçici işgöremezlik, 500 TL. daimi işgöremezlik, Nazife için 500 TL. işten kalma tazminatı, Veli için 3.250 TL. araç hasarının davalılardan tahsiline, Safure için 10.000 TL. Nazife için 5.000 TL., Veli için eşi Safure’nin yaralanması nedeniyle 5.000 TL., manevi tazminatın davalı M.. E..’den tahsiline karar verilmesini talep etmiş, ıslah dilekçesi ile maddi tazminat talebini Safure için 10.629,55 TL. geçici ve daimi işgöremezlik, 2.000 TL. tedavi gideri, Nazife için 795,20 TL. işgöremezlik, 300 TL. tedavi gideri olarak ıslah etmiştir.
Davalı sigorta şirketi davanın reddini savunmuş, diğer davalılar vekili kusur oranı ve tazminat miktarını kabul etmediklerini bildirerek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; maddi tazminat talebi yönünden, Safure için 10.629,55 TL. geçici ve daimi işgöremezlik, 2.000 TL. tedavi gideri, Nazife için 795,20 TL. işgöremezlik, 300 TL. tedavi gideri, 1.095,20 TL. maddi tazminat, Veli için 3.250 TL. araç bedelinin davalılardan tahsiline, Safure için 8.000 TL., Nazife için 4.000 TL., Veli için eşi Safure’nin yaralanması nedeniyle 4.000 TL. manevi tazminatın davalı M.. E..’den tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı M.. E.. ve davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
I-Mahkeme kararlarında nelerin yazılacağı 6100 sayılı HMK.nun 294. maddesi ve 1086 sayılı HUMK.nun 388. ve 381. maddesinde belirtilmiştir. Hüküm sonucu kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin isteklerin her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların mümkünse sıra numarası altında birer birer, açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerekir.
Mahkemece kısa kararda, hüküm fıkrası oluşturulurken taraflara yüklenen borçlar belirtilirken N.. G.. için 195,20 TL. tazminat yazıldığı halde gerekçeli kararda 1.095,20 TL. yazılmış olması ayrıca, kısa kararda Safure için 15.00 TL. tazminata dava tarihinden faiz uygulanmasına yazıldığı halde gerekçeli kararda 1.500 TL. yazıldığı görülmüştür. Bu hal, HUMK.nun 381/2. (HMK.294.)maddesine aykırılık teşkil ettiğinden, 10.4.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 K sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu Kararı uyarınca bir hüküm kurulmak üzere kararın bozulması gerekmiştir.
II-Kabul şekline göre;
a-Davacı V.. G.., kaza nedeniyle hasara uğrayan aracın sürücüsü ve maliki olup aracında meydana gelen hasar bedelini de talep etmiştir.Davacı tarafından dava açılmadan önce araçta meydana gelen hasar bedelinin ve tarafların kusur oranlarının tespit edilmesi için mahkeme aracılığı ile delil tespiti yapılması talep edilmiştir. Mahkemece yargılama giderlerinden sayılan tespit dosyası giderlerinin de yargılama giderlerine dahil edilerek tahsiline karar verilmemiş olması doğru görülmemiştir.
b-Davalı HDI sigorta A.Ş., davalıya ait aracın zorunlu mali sorumluluk sigorta şirketidir.2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu’nun 99/1.maddesinde “sigortacının, kendisine tazminat ödenmesi için gerekli ihbar yapılıp, belgenin ibrazından itibaren 8 iş günü içinde ödeme yapacağı” hükme bağlanmıştır. Davalı sigortacı yönünden sigorta bedelini ödeme yükümlülüğü ancak bu tarihte, böyle bir başvuru olmadığı takdirde ise dava tarihinde doğmaktadır. Dava konusu olayda, davacı tarafından davadan önce başvuru yapılmadığı anlaşılmaktadır. Mahkemece dava dilekçesi ile istenen miktar yönünden dava, ıslah dilekçesinde istenen miktar bakımından ıslah tarihinden itibaren temerrüt faizine hükmedilmiştir. Oysa, davalı sigortacının, her iki dilekçede dava edilen zarar miktarının tamamı için aynı tarihte temerrüde düştüğünün kabulü gerekir. 2918 sayılı yasanın 99/1.maddesinde düzenlenen ihbar zarar miktarı olarak değil, kazanın ihbarı olarak düzenlenmiş bulunmasına göre, dava tarihinde kazadan haberdar olan sigorta şirketinin temerrüdü, ıslah edilen miktar için yani zarar miktarının tamamı için aynı tarihte başlar. Mahkemece açıklanan hususlar gözetilerek sigorta şirketi yönünden tazminatın tamamı yönünden dava tarihinden itibaren temerrüt faizine hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru değildir.
c-Dava, trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Davacılar arasında ihtiyari dava arkadaşlığı bulunduğundan her bir davacı için kabul edilen tazminat yönünden ayrı ayrı vekalet ücreti belirlenmelidir. Davacı Nazife için kabul edilen tazminat nedeniyle davacı yararına vekalet ücreti verilmemiş olması doğru görülmemiştir.
d-Davacı vekili dava dilkeçesinde davacı N.. G..’in araçta yolcu olarak bulunduğu sırada meydana gelen kazada yaralandığını belirterek 500 TL. işten kalma tazminatı talep etmiş, ıslah dilekçesi ile 795 TL. geçici işgöremezlik ve 300 TL. tedavi gideri olarak ıslah etmiştir. Davacı N.. G..’in tedavi giderleri ile ilgili talebi bulunmadığı halde bu davacı lehine tedavi giderlerine hükmedilmiş olması doğru görülmemiştir.
Bozma nedenine göre davacılar vekili ile davalı M. E. vekilinin diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacılar ve davalı M.. E.. vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacılar vekili ile davalı M. E. vekilinin diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalı M.. E.. ve davacılara geri verilmesine 22.4.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.