YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/20194
KARAR NO : 2014/2062
KARAR TARİHİ : 18.02.2014

MAHKEMESİ : Bursa 4. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 15/03/2012
NUMARASI : 2008/607-2012/139

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı B.. B.. A.Ş vekili, davalı sigorta şirketi vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalıların maliki, sürücüsü ve Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortacısı olduğu otobüsün yolcuların inmesini beklemeden hareket etmesi sonucu davacının yaralandığını, uzun süre tedavi gördüğünü belirterek tedavi, yol, bakıcı, geçici ve daimi işgöremezlik zararları için 20.000 TL. maddi, 10.000 TL. manevi tazminatın davalılardan tahsilinin talep etmiştir.
Davalı sigorta şirketi vekili, davalı B.. B.. vekili ve davalı E.. O.. davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre,935,31 TL. maddi tazminatın davalılar sigorta şirketi, B.. B.. A.Ş. ve E.. O..’dan tahsiline, 2.500 TL. manevi tazminatın davalılar E..O.. ve davalı B.. B.. A.Ş.den tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı B.. B.. A.Ş. vekili, davalı sigorta şirketi vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dava dilekçesinde davalı olarak gösterilmeyen, yargılama aşamasında dava ihbar edilen ve taraf sıfatı bulunmayan B… Bursa Bakım Onarım Ul. San. Tic. A.Ş. ve H… Ulaşım Tic. Ltd. Şti.nin karar başlığında davalı olarak gösterilmiş olması doğru görülmemiştir.
2-Davalı sigorta şirketi vekilinin temyiz itirazları yönünden; 6100 Sayılı HMK.nun Geçici 3/2.maddesi delaletiyle 7.10.2004 tarih, 25606 Sayılı Resmi Gazetede yayınlanan ve 1.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5236 sayılı Kanun ile HUMK.’na eklenen ek madde 4 ile aynı yasanın 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2012 tarihinden itibaren 1.690,00.- TL’ye çıkarılmıştır.
Temyize konu karar anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalının temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
3-Mahkemece toplanıp değerlendirilen delillere, özellikle oluşa ve dosya içeriğine uygun olarak düzenlenen uzman bilirkişi raporunda belirtilen kusur oranının ve tazminata ilişkin hesaplamanın hükme esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamasına göre davacı vekilinin ve davalı B.. B.. A.Ş vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
4-Davacı vekilinin temyiz itirazları yönünden;
Davacı, trafik kazası sonucu yaralanması nedeniyle maddi tazminat talep etmiş, ayrıca tedavi süresince bakıcı gideri ödediğini belirterek bakıcı giderinin tahsilini istemiştir. İşgöremezlik zararı ve tedavi giderlerinden sayılan bakıcı gideri zararları, davacının gerçek zararı kapsamında olup ayrı ayrı değerlendirilerek tazminatın belirlenmesi ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken işgöremezlik ve bakıcı gideri zararı konusunda hüküm kurulmamış olması doğru görülmemiştir.
5-Davacı, yaralanması sonucunda tedavi görmüş, buna ilişkin tedavi belgeleri ile bir kısım faturalar sunmuştur. Tedavi gideri, yaralanan kişinin sadece hastanede yapılan giderleri olmayıp bunun dışında ilaç, pansuman, medikal malzeme yanında doğrudan tedaviye bağlı giderler dışında, tedavi sırasında yapılacak diğer zorunlu giderleri de tedavi giderleri içerisindedir. Bu giderlerin tamamının fatura ile kanıtlanması mümkün değildir.
Bu durumda mahkemece, yaralanmanın niteliğine ve yapılacak tedavilere göre konusunda uzman doktor bilirkişiden tedavi için yapılacak zorunlu giderlerin belirlenmesi için rapor alınarak sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken eksik inceleme ile karar verilmiş olması doğru görülmemiştir.
SONUÇ; Yukarıda 1 numaralı bentte açıklanan nedenlerle, 2 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı sigorta şirketinin temyiz dilekçesinin reddine, 3 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekili ve davalı B.. B.. A.Ş vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, 4 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüne, 5 numaralı bentte açıklanan nedenlerle ile davacı vekili ve davalı B.. B.. A.Ş vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacı ve davalılar B.. B.. ve Sigorta Şirketine geri verilmesine 18.2.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.