YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/1945
KARAR NO : 2014/217
KARAR TARİHİ : 14.01.2014
MAHKEMESİ : İzmir 8. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 12/11/2012
NUMARASI : 2010/444-2012/452
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacılar vekili ve davalı Ayhan Ve A.. Ç.. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalıların işleteni, sürücüsü ve Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortacısı olduğu otomobilin davacı M.. K.. idaresinde bulunan motosiklete çarptığını, kazada davacı sürücü Musa ve motosiklette yolcu olan B.. Ö..’ın yaralandığını belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere Musa için 1.000 TL. maddi 25.000 TL. manevi, Bekir için 1.000 TL. maddi 25.000 TL. manevi tazminatın sigorta şirketi maddi tazminattan sorumlu olmak üzere davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, ıslah dilekçesi ile davacı Bekir için maddi tazminat talebini 48.308 TL. olarak ıslah etmiştir.
Davalı sigorta şirketi vekili, davanın reddini savunmuş, diğer davalılar vekili kusur oranı ve tazminat miktarını kabul etmediklerini belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davacı B.. Ö.. yönünden belirlenen 48.307,76 TL. tazminattan BK. 43 ve 44. maddesi gereğince %15 oranında indirim yapılarak 39.782,17 TL. maddi tazminatın, davacı Musa için 261,81 TL. maddi tazminatın davalılardan tahsiline, Bekir için 15.000 TL., Musa için 5.000 TL. manevi tazminatın davalılar Ayhan ve A.. Ç..’dan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili ve davalı Ayhan ve A.. Ç.. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve davacıların tazminatın hesaplanmasında esas alınan gelirlerinin daha fazla olduğunun ispat edilememiş olmasına göre davacılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Dava trafik kazasında yaralanmadan kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Davacı Musa idaresinde bulunan motosiklet ile davalılar aracının çarpışması sonucu davacı sürücü Musa ve motosiklette yolcu olarak bulunan davacı Bekir yaralanmıştır. Mahkemece hükme esas alınan ATK raporunda davacı Musa’nın yaralanması nedeniyle davalının %70, davacı Musa’nın %30 oranında kusurlu olduğu, davacı Bekir’in yaralanmasında ise davalının %85 davacı Musa’nın %15 oranında kusurlu olduğu belirlenmiş, ayrıca mahkemece davacı Bekir için belirlenen tazminattan %15 oranında müterafik kusur indirimi yapılmış ise de alınan rapor, aynı olaya ilişkin farklı kusur oranları belirlenmiş olması nedeniyle hüküm kurmaya yeterli ve elverişli değildir. Ayrıca tazminattan indirim sebeplerini düzenleyen, Borçlar Kanunu’nun 44 (TBK.nun 52.) maddesindeki “Zarar gören, zararı doğuran fiile razı olmuş veya zararın doğmasında ya da artmasında etkili olmuş yahut tazminat yükümlüsünün durumunu ağırlaştırmış ise hâkim, tazminatı indirebilir veya tamamen kaldırabilir” hükmü gereğince zarar görenin zararın doğmasına, artmasına etkisini değerlendirme yetkisi hakime tanınmıştır. Mahkemece kazaya neden olan sürücülerin fillerinin kazanın meydana gelmesindeki etkisinin belirlenmesi için Karayolları Fen Heyetinden seçilecek bilirkişilerden çelişkileri giderecek, ayrıntılı, gerekçeli ve denetime açık rapor alınarak ayrıca, davacıların müterafik kusurunun bulunup bulunmadığı hususları değerlendirilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken çelişkili bilirkişi raporuna göre ve eksik araştırmaya dayalı olarak karar verilmiş olması doğru görülmemiştir.
3- Davalılar cevap dilekçesi ile kendi araçlarının kasko sigorta şirketinin davacı M.. K..’a rücu ettiği 923,00 TL. tazminatı Musa adına sigorta şirketine ödediklerini belirterek hükmedilecek tazminattan mahsubunu talep etmişler, mahkemece talep gibi Musa için belirlenen tazminattan 923 TL. mahsup edilmiş ise de, davalılar ödemeye ilişkin herhangi bir belge sunmadıkları gibi bu miktarın neye göre belirlendiği, hasar miktarı, kusur oranına göre indirim yapılıp yapılmadığı,
davacının bu miktarda sorumluluğunun bulunup bulunmadığı belirlenmeden karar verilmiş olması doğru görülmemiştir.
SONUÇ;Yukarıda 1 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine,2 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekili ve davalı Ayhan Ve A.. Ç.. vekilinin temyiz itirazlarının kabulüne, 3 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre manevi tazminata ilişkin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara ve davalılar A.. Ç.. ve Ayhin İmren Çarıkçı’ya geri verilmesine 14.1.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.