YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/11840
KARAR NO : 2014/18048
KARAR TARİHİ : 09.12.2014
MAHKEMESİ : Adana 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 27/12/2012
NUMARASI : 2008/551-2012/758
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda verilen hükmün tetkiki taraflar vekilince istenmiş davacı İ.. B.. vekilince duruşma talep edilmiş olmakla duruşma için tayin edilen 09.12.2014 Salı günü taraflardan gelen olmadı. Temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü.
-K A R A R-
Davacılar vekili, davalıların işleteni ve sürücüsü olduğu tırın davacılar İlknur ve B. N. babası Bayram idaresinde bulunan araca çarptığını, kazada davacıların babası Bayram ve annesi Yasemin’in vefat ettiğini,davacılar Muharrem ve Hanife’nin Yasemin’in anne ve babası olduğunu belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak üzere B. N. için babasının vefatı nedeniyle 29.000 TL. maddi, 15.000 TL. manevi, annesinin vefatı nedeniyle 1.000 TL. maddi, 15.000 TL. manevi, Muharrem ve Hanife için ayrı ayrı kızlarının ölümü nedeniyle 15.000 TL. damatlarının ölümü nedeniyle 5.000 TL. manevi tazminatın davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, davacı İ.. B.. vekili, davacıya annesinin vefatı nedeniyle 10.000 TL. maddi, 15.000 TL. manevi, babasının vefatı nedeniyle 20.000 TL. maddi, 15.000 TL. manevi, kendisi için 30.000 TL. maddi, 30.000 TL. manevi, kardeşinin yaralanması nedeniyle 10.000 TL. manevi tazminat istediklerini belirtmiştir.
Davalılar vekili, kusur oranını ve talep edilen tazminatı kabul etmediklerini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davacı ların aktüerya raporu ile belirlenen destekten yoksun kalma tazminatından davalıların zorunlu mali sorumluluk sigortası tarafından ödenen miktar mahsup edildiği ve davacıların karşılanmayan zararı kalmadığı gerekçesi ile maddi tazminat talebinin reddine, davacı İlknur için 7.5000, Beyza Nur için 7.500 TL., Muharrem için 5.000 TL. Hanife için 5.000 TL. manevi tazminatın davalılardan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalılar vekili ve davacılar vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
1- Davacı İ.. B.. vekili temyize cevap dilekçesinde hükme ilişkin itirazlarını da ileri sürmüş ise de, davalıların temyiz dilekçesi davacı vekiline 3.5.2013 tarihinde tebliğ edilmiş olup, temyiz dilekçesine cevap ve temyiz itirazlarını içeren dilekçe 6100 sayılı HMK.’nun geçici 3. maddesinin 2. fıkrası delaletiyle 1086 sayılı HUMK.’nun 433/II.maddesi gereğince temyize cevap süresi olan 10 günlük süre geçirildikten sonra 14.5.2013 tarihinde verildiği ve harcı yatırıldığı anlaşılmakla davacı İ.. B.. vekilinin temyiz isteminin süre yönünden reddi gerekmiştir
2-Mahkemece kazaya neden olan sürücülerin kusur oranlarının belirlenmesi için Adli Tıp Kurumu’ndan alınan 20.1.2010 tarihli raporda davalı sürücünün gece vakti üç şeritli yolda orta şeridi kullanım hakkı karşı yönden gelen araçlara ait olduğu halde idaresinde bulunan kamyon ile orta şeritten seyretmesi nedeniyle %60 oranında kusurlu olduğu, davacılar desteğinin ise farları yanmayan araçla trafiğe çıkmış olması nedeniyle %30 oranında kusurlu olduğu belirtilmiş, taraf vekillerinin itirazı üzerine Karayolları Genel Müdürlüğünden alınan 4.6.2010 tarihli raporda ise davacılar desteğinin farları yanmayan araçla trafiğe çıkması nedeniyle %75 oranında, davalı sürücünün ise yolu kullanma hakkının diğer araca ait olduğundan seyrederken azami dikkat göstererek farları yanmayan aracı zamanında fark etmediğinden %25 oranında kusurlu olduğu belirtilmiştir. Mahkemece hükme esas alınan aktüerya raporunda davalının %25 oranında kusurlu olduğu kabul edilerek yapılan hesaplama sonunda davacıların zararının sigorta şirketi tarafından ödendiği belirtilmiş, mahkeme gerekçeli kararında davalının %60 oranında kusurlu
olduğunu belirterek davacıların zararının zorunlu mali sorumluluk sigortası tarafından karşılandığı gerekçesi ile maddi tazminat talebinin reddine karar verilmiş ise de kusur oranları arasındaki çelişki giderilmeden ve itibar edilmediği belirtilen kusur oranına göre yapılan hesaplamaya göre karar verilmesi usul ve yasaya uygun değildir.
Dava konusu kaza nedeniyle Tarsus Ağır Ceza mahkemesinin 2006/140 E-295K. Sayılı dosyasında sanık Ö.. D..’nun karşı yönden gelen araçlara ait orta şeritten seyrederek kazaya asli kusuru ile neden olduğu kabul edilerek mahkumiyetine karar verilmiş, karar Yargıtay tarafından onanarak kesinleşmiştir. Mahkemece ceza mahkemesi tarafından belirlenen maddi olgularda dikkate alınarak öncelikle sürücülerin kusur oranlarının belirlenmesi için alınan bilirkişi raporları arasındaki çelişkinin giderilmesi trafik kusur oranlarının belirlenmesi konusunda uzman bilirkişilerden seçilecek bilirkişi heyetinden rapor alınarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde eksik inceleme ile hüküm kurulmuş olması doğru görülmemiştir.
3-Dava trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Dava konusu olayda davalı idaresinde bulunan aracın davacı B. N. B. babası B. B. idaresinde bulunan araca çarpması sonucu baba B. B. ve araçta yolcu olarak bulunan anne Yasemin Bahça vefat etmiştir. Davacılar M. B. ve H. B. müteveffa Yasemin’in anne ve babasıdır. Davacılar vekili dava dilekçesinde davacılar için B. B. ve Y. B. ölümü nedeniyle ayrı ayrı manevi tazminat talep ettiği halde mahkemece her davacı için tek manevi tazminata hükmedilmiş olması doğru görülmemiştir.
4-Bozma nedenine göre diğer temyiz itirazları yönünden inceleme yapılamıştır.
SONUÇ;Yukarıda 1 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı İ.. B.. vekilinin temyiz dilekçesinin süre yönünden reddine, 2 numaralı bentte açıklanan nedenlerle diğer davacılar B. N. B. M. B. ve H. B. vekilinin temyiz itirazlarının kabulüne, 3 numaralı bentte açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, duruşmada vekille temsil olunma-
yan taraflar yararına vekalet ücreti takdirine yer olmadığına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılar ve davalılara geri verilmesine 9.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.