YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/10951
KARAR NO : 2014/17782
KARAR TARİHİ : 04.12.2014

MAHKEMESİ : İstanbul 13. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 31/01/2013
NUMARASI : 2006/386-2013/21

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabul kısmen reddine dair verilen hükmün süresi içinde davalı K.. S.. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı vekili, davalıların işleteni ve sürücüsü olduğu aracın park halindeki müvekkili idaresindeki ticari taksiye çarpması sonucu yaralanmasına neden olduğunu belirterek fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydıyla sürekli çalışma gücü kaybı nedeniyle 2.000,00.-TL, geçici çalışma gücü kaybı nedeniyle 6.000,00.-TL, tedavi gideri için 585,00.-TL olmak üzere toplam 8.585,00.-TL maddi tazminat ve ayrıca 6.000,00.-TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile tahsilini talep etmiştir.
Davalı K.. S.. vekili, müvekkilinin kusuru bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Davalı K.. P..’e usulune uygun davetiye tebliğine karşın duruşmalara katılmamış ve davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan kanıtlara ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davalı sürücünün % 100 oranında kusurlu olduğu ve davacının 3 ay geçici çalışma gücü kaybı olduğu kabul edilerek davanın kısmen kabul kısmen reddi ile geçici çalışma gücü kaybı için 3.000,00.-TL, tedavi gideri için 585,00.-TL olmak üzere toplam 3.585,00.-TL maddi tazminatın ve 3.000,00.-TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı K.. S.. vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde, özellikle oluşa uygun olarak düzenlenen uzman bilirkişi raporunda belirtilen kusur oranının hükme esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamasına göre, davalı K.. S.. vekilinin yerinde görülmeyen aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Dava Borçlar Kanunu’nun 46. maddesi (6098 sayılı TBK m. 54) gereğince çalışma gücü kaybı nedeniyle maddi tazminat ve 47. maddesi (TBK m. 56) gereğince manevi tazminat istemine ilişkindir.
Çalışma gücü kaybı zararının hesabında yaralanan veya malul olanın gelirinin belirlenmesi tazminatın doğru tespitinde önemli bir yer tutmaktadır. Somut olayda mahkemece alınan bilirkişi raporunda davacının geliri hesaplanırken iki ihtimalli bir hesaplama yapılmış, ticari taksi şoförlüğü yapan davacının kolluk tarafından yapılan araştırmada belirlenen aylık 1.000,00.-TL ücret aldığı veya asgari ücret aldığı kabul edilerek yapılan hesaplamalardan mahkemece kolluk tarafından belirlenen 1.000,00.-TL aylık ücret aldığı yönündeki hesaplama hükme esas alınmış ise de, kolluk tarafından yapılan aratırmalarda 750,00.-TL ve 1.000,00.-TL ücret aldığı yönünde çelişkili belirlemenin olduğu gibi salt kolluk araştırmasına bağlı olarak da gelirin belirlenmesinin kabul edilemeyeceği, davacının yapmakta olduğu ticari taksi şoförlüğünde varsa SGK’dan çalışma süresi ve aldığı ücretlere ilişkin bilgilerin temini, bunun yanında davacının ticari taksi şoförü olarak çalışmış olduğu süre ve edindiği tecrübe gözönüne alınarak alabileceği ücretin meslek odasından sorularak belirlenecek bu miktar üzerinden zararının hesaplanması gereklidir. Bu bakımdan böyle bir davada gerçek zararın belirlenmesi için, davacının gelirinin daha net kriterle ortaya konulması gerekmekte olup açıklanan hususlar gözönüne alınarak gelirin belirlenmesi ile uzman aktüer bilirkişiden yeniden bilirkişi raporu alınması gerekirken, yazılı olduğu şekilde eksik incelemeye dayalı olarak karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı K.. S.. vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentlerde açıklanan nedenlerle davalı
K.. S.. vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalı K.. S..’e geri verilmesine 04.12.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.