Yargıtay Kararı 17. Hukuk Dairesi 2012/10319 E. 2012/13466 K. 05.12.2012 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/10319
KARAR NO : 2012/13466
KARAR TARİHİ : 05.12.2012

MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi

Koruyucu ve destekleyici tedbir istemine ilişkin davada Adana … ve Adana 3. Aile Mahkemelerince ayrı ayrı görevsizlik kararı verilmesi nedeni ile yargı yerinin belirlenmesi için gönderilen dosya içindeki tüm belgeler incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R –

Dava, 15.07.2005 günü yayınlanıp yürürlüğe giren 5395 Sayılı Çocuk Koruma Yasası uyarınca çocuklar hakkında acil koruma kararı verilmesi istemine ilişkindir.
Adana 1. Çocuk Mahkemesince, suç şüphelisi veya mağduru olmayan kişilerle ilgili koruma tedbirlerinin çocuk mahkemelerinde değil, aile mahkemelerinde görülmesi gerektiği gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmiştir.
Adana 3. Aile Mahkemesi ise, Çocuk Koruma Kanunu’na göre aile mahkemesinin görevli olmadığını belirterek görevsizlik yönünde hüküm kurmuştur.
5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu’nun çocukların korunmasına, hakların ve esenliklerin güvence altına alınmasına ilişkin usul ve esasların düzenlenmesini amaç eden 1. maddesi ve korunma ihtiyacı olan çocuklar hakkında alınacak tedbirler ile suça sürüklenen çocuklar hakkında uygulanacak güvenlik tedbirlerinin usûl ve esaslarını kapsamına alan 2. maddesi ile koruma ihtiyacı olan çocuklar ile suça sürüklenen çocuklar ayrı ayrı değerlendirilmiş ve aynı kanunun 3/a-1 maddesi ile “korunma ihtiyacı olan çocuk” ve 3/a-2 maddesi ile “suça sürüklenen çocuk” kavramlarının tanımları yapılmıştır.
Aynı Kanun’un 3 maddesinin 1. fıkrasının (c) bendi ile 7/1 maddeleri uyarınca koruyucu ve destekleyici tedbirlerin “çocuk hakimi” tarafından alınacağı, görevli mahkemeler yönünden ise suça sürüklenen çocuklardan söz etmeyen geçici 1. maddesinin 4. fıkrasında, çocuk mahkemesi bulunmayan yerlerde, bu mahkeme kurulup göreve başlayıncaya kadar korunma ihtiyacı olan çocuklar hakkında tedbir kararlarının, görevli aile ve asliye hukuk mahkemelerince alınacağı belirtilmiştir.
Ayrıca 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu’nun 8/I. fıkrasında da yine yalnızca koruma ihtiyacı olan çocuklardan sözederek koruyucu ve destekleyici tedbirler almada yetkili mahkemenin çocuğun kendisinin, ana, baba, vasisi veya birlikte yaşadığı kimselerin bulunduğu yerdeki “çocuk hâkimi” olduğu belirtilmektedir.
Yine, görevli mahkeme yönünden 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu’nun 26 maddesinin 1, 2 ve 3. fıkrası ile bu kanunun uygulamasına ilişkin yönetmeliğin, usul ve esaslar hakkındaki 4. maddenin (I/e) fıkrası ile “mahkeme; çocuk mahkemeleri ile çocuk ağır ceza mahkemelerini, çocuk mahkemesi bulunmayan yerlerde aile yada asliye hukuk mahkemeleri ile ceza mahkemelerini” şeklinde görevli mahkemeler belirlenmiştir. Mahkemelerin görevi başlıklı 26. maddesinde ise çocuk mahkemeleri ve çocuk ağır ceza mahkemelerinin çocuklar tarafından işlenen suçları yargılama görevi yanında maddenin 3. fıkrasında “Mahkemeler ve çocuk hâkimi, bu Kanunda ve diğer kanunlarda yer alan tedbirleri almakla görevlidir” hükmü gereğince koruyucu ve destekleyici tedbirleri almak konusunda da görevli olduğu ve bunun suça sürüklenen çocuklara ilişkin bir sınırlama içermediği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, küçük …’in ailesi ile yaşadığı sorunlar nedeniyle hakkında acil korunma kararı verilmesinin uygun olacağı gerekçesiyle … Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı İl Müdürlüğü tarafından talepte bulunulmuştur. Küçüğün herhangi bir suçun şüphelisi veya mağduru olmadığı ancak yasının 3. maddesinde tanımı yapılan korunma ihtiyacı olan çocuklardan olduğu dikkate alındığında, 5395 sayılı Yasa’nın amaç ve kapsamını düzenleyen 1 ve 2. maddeleri ile yukarıda görevli mahkeme yönünden yapılan açıklamalar birlikte değerlendirildiğinde korunma ihtiyacı olan çocuklarla ilgili olarak Çocuk Mahkemeleri yetkili kılınmıştır.
Bu durumda, çocuk hakkındaki koruma kararı verilmesine ilişkin davanın Çocuk Mahkemesinde görülmesi gerekir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle; HMK’nın 21, 22 ve 23. maddeleri gereğince Adana 1. Çocuk Mahkemesinin YARGI YERİ OLARAK BELİRLENMESİNE, 05/12/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.