Yargıtay Kararı 17. Hukuk Dairesi 2009/7045 E. 2010/644 K. 01.02.2010 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2009/7045
KARAR NO : 2010/644
KARAR TARİHİ : 01.02.2010

MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün, süresi içinde davacılar vekili tarafından duruşma istekli olarak temyiz edilmiş ise de; davada aleyhine hükmedilen miktar karar tarihi itibariyle duruşma sınırın altında kaldığından duruşma isteğinin reddi ile incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacılar vekili, davalının Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortacısı olduğu aracın çarpması sonucu müvekkillerinin desteğinin öldüğünü ve bu nedenle zarar gördüklerini ileri sürerek, ıslahla birlikte desteğin eşi … için 31.883,00 TL, kızı Emine için 13.841,00 TL ve oğlu Osman için 1.326,00 TL olmak üzere toplam 47.000,00 TL’nin ilk başvuru tarihinden itibaren reeskont faiziyle davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde, yaptıkları hesaplamaya göre davacılara 20.184,00 TL ödeme yaptıklarını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davacıların destekten yoksun kaldıkları gerekçesiyle, belirlenen destek tazminatından hatır taşıması nedeniyle yarı oranında hakkaniyet indirimi ve yapılan ödemenin mahsubundan sonra kalan 13.408,73 TL üzerinden davanın kısmen kabulüne, bu mablağın yasal faiziyle davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacılar vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Dava, haksız eyleme dayalı tazminat istemine ilişkin olup, mahkemece yazılı şekilde hüküm kurulmuş ise de hesaplanan tazminatan hatır taşıması nedeniyle yapılan indirim miktarı duruma uygun değildir.
Öğretide hatır taşıması konusunda bir kavram birliği olmadığı gözlemlenmekte, ancak “hatır için ücretsiz taşıma” ve “aracı hatır için ücretsiz kullandırma” tamlamalarının benimsendiği görülmektedir. Hatır taşımaları bir menfaat karşılığı olmadığı cihetle, bu gibi taşımalarda BK.nun 43. maddesi uyarınca tazminattan uygun bir indirim yapılması, gerek öğretide gerekse Yargıtay İçtihatlarında benimsenmiş ve yerleşmiş bulunmaktadır. Hakim, tazminattan mutlaka belli bir oranda indirim yapma zorunda değilse de bunun dahi gerekçesini kararında tartışması ve nedenlerini göstermesi gerekir.
Somut olayda, kazanın tarafları uzaktan akraba olup, birlikte nişana gidildiği sırada kazanın meydana geldiği, davacı tarafın araç sürücüsüne, dayanışma kapsamında akaryakıt almak suretiyle yardım ettiği de belirtilmektetir.
Bu durumda, mahkemece yukarıda açıklanan ilkere ve olayın oluş şekli ve tarafların akraba oluşu ve tüm dosya kapsamına göre BK 43 maddesi uyarınca tazminattan uygun bir indirim yapılması gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 numaralı bentte açıklanan nedenlerle, diğer temyiz itirazlarının reddine, 2 numaralı bentte açıklan nedenlerle, temyiz itirazlarının kabulüyle, kararın davacılar yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edin davacılara geri verilmesine 01.02.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.