Yargıtay Kararı 17. Hukuk Dairesi 2006/1531 E. 2006/2606 K. 28.03.2006 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2006/1531
KARAR NO : 2006/2606
KARAR TARİHİ : 28.03.2006

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalılar … LPG Dağıtım A.Ş. ve davalı … vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-
Davacı vekili, davalı … LPG Dağıtım San. A.Ş. adına kayıtlı,davalı … idaresinde bulunan … plakalı araç davalı … Atık adına kayıtlı davalı … idaresinde bulunan … plakalı araç ve müvekkili şirkete ait 06 HRG 40 plakalı aracın karaştığı trafik kazasında davalıların kusurlu davranışları neticesinde araçta meydana gelen değer kaybı ve onarım süresinde ödenen araç kiralama bedeli toplamı olan 5.500.00 YTL’nin olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
Davlılar vekilleri davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece toplanan deliller ve benimsenen bilir kişi raporuna göre davalılar … ve … LPG dağıtım A.Ş. yönünden davanın kısmen kabulü ile 3.300 YTL’nin 01.03.2005 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte müştereken ve müselsilen tahsiline, davalılar … ve …’le ilgili davanın reddine karar verilmiş. Hüküm davalılar … LPG dağıtım A.Ş. ve davalı … vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dava dilekçesi ile hakkında dava açılan … gerekçeli karar başlığında davlı olarak gösterilmemiş ise de mahallinde düzeltilmesi mümkün maddi hata niteliğinde olduğundan bozma nedeni yapılmamıştır.
2- Mahkemece toplanıp değerlendirilen delillere, özellikle oluşa ve dosya içeriğine uygun olarak düzenlenen uzman bilir kişi raporunda belirtilen kusur oranının hükme

esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamasına göre davalılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
3- Davacıya ait araç üzerinde siğorta eksperi tarafından yapılan inceleme sırasında aracın 10 günde tamirinin mümkün olduğu belirlenmiş, mahkemece alınan bilirkişi raporunda onarım süresi 26 gün olarak kabul edilmiş ise de, davacı taraf dilekçesinde aracın 21 gün serviste kaldığını açıkça beyan etmiştir. Bu hale göre, 21 gün tamir süresi esas alınarak araç mahrumiyeti gideri hesaplanması gerekirken yazılı olduğu gibi fazla tazminata hükmedilmesi doğru değildir.
SONUÇ: Yukarıda 1 ve 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine,3 nolu bentlerde açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalılar yararına BOZULMASINA 28.03.2006 tarihinde oy birliği ile karar verilmiştir.