YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/1146
KARAR NO : 2020/3376
KARAR TARİHİ : 04.03.2020
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Yerel mahkemece sanıklar … ve … hakkında mağdurlar …, …, …, …’e yönelik ayrı ayrı 4 farklı hırsızlık suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanık …’nın temyiz talebi açısından yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.10.2012 tarih, 2011/777 Esas ve 2012/1819 Karar sayılı ilamında da açıklandığı üzere önceki kararı temyiz etmeyen veya temyiz talebi reddedilen hükümlünün sonraki hükmü temyiz edemeyeceğine ilişkin ilke ve kabuller karşısında; Dairemizin 12/02/2019 tarih, 2016/19626 Esas ve 2019/1656 Karar sayılı ilamı ile lehe bozmanın, mahkemece verilen 07/06/2016 tarihli hükmü temyiz etmeyen sanık …’ya da sirayetine karar verilmesi üzerine yeniden kurulan inceleme konusu hükme ilişkin sanık …’nın temyiz isteminde bulunduğu ancak hükümlünün sirayet nedeniyle bozma sonrası verilen hükmü temyiz etme hakkı mümkün olmadığından, 1412 sayılı CMUK’nun 325. maddesi gereği lehe bozmadan sirayet nedeniyle yararlanan sanık hakkında, bozma sonrası mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi delaletiyle 1412 sayılı CMUK’nun 317. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
2-Sanık … hakkında hırsızlık suçlarından verilen hükümlerin temyiz incelemesinde;
Her ne kadar bozma ilamında mağdurlar …, …, …’e yönelik hırsızlık suçları açısından suça konu eşyaların değerlerinin tespiti yapılarak, 5237 sayılı TCK’nun 145. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılması gerektiğinden bahisle bozma kararı verilmişse de, suça konu eşyalara açısından değer tespit yapılmadığı gibi bu konuya ilişkin herhangi bir araştırma yapılmadan, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nun 145. maddesi uygulanmak suretiyle eksik ceza tayin edilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Lehe bozma sonrası yapılan yargılama giderlerinin sanığa yargılama gideri olarak yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’nın temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi aracılığıyla CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak; hükümden yargılama giderine ilişkin kısım çıkartılarak yerine “Bozma kararı öncesi sanık … ve temyiz dışı diğer sanığın birlikte sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden ise eşit olarak sorumlu tutulmalarına, bozma kararı sonrası yapılan yargılama giderlerinin ise Devlet Hazinesi üzerine bırakılmasına” cümlelerinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04/03/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.