Yargıtay Kararı 17. Ceza Dairesi 2019/7899 E. 2019/16398 K. 19.12.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/7899
KARAR NO : 2019/16398
KARAR TARİHİ : 19.12.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık … hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmü temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Müştekinin ifadesinde, suça konu elektirikli bisikleti 20.30’da kaldırıma park ettiğini, sabah 06.30’da geri geldiğinde hırsızlık olduğunu fark ettiği, sanığın ise savunmasında atılı suçu inkar ederek suç saatini belirtmediği, UYAP kayıtlarına göre suç tarihinde güneşin doğuş saatinin 06.52 olduğu, gece vaktinin 05.52’de biteceği anlaşılmakla, suç saatinin tespit edilememesi sebebiyle, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği suçların gündüz vakti işlendiğinin kabulü gerekirken, suçların gece vakti işlendiğine dair delillerin nelerden ibaret olduğu karar yerine tartışılmadan, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nun 143. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini,
2- Hükümden sonra T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK’nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK’nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’in temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından TCK’nun 143. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısım çıkarılarak sonuç cezanın 2 yıl 1 ay hapis cezası olarak belirlenmesine, T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK’nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; “TCK’nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin olan tüm kısımların” hükümden çıkarılması ile yerine “TCK’nun 53. maddesinin Anayasa Mahkemesinin
2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına” cümlesi yazılmak suretiyle, usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19/12/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.