YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/7775
KARAR NO : 2019/9936
KARAR TARİHİ : 24.06.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi suçundan suça sürüklenen çocuklar … ve …’in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 165/1, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince ayrı ayrı 3.000,00 Türk Lirası ve 80,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmalarına dair Gaziantep 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/04/2018 tarih, 2017/187 Esas ve 2018/507 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı’nın 25/01/2019 tarih ve 94660652-105-27-14214-2018 Kyb sayılı Kanun Yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyasının Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 04/02/2019 tarih ve 2019/11041 sayılı ihbarnamesiyle dairemize gönderilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın istem yazısında;
Kayden 01/07/1993 doğumlu olan suça sürüklenen çocuk … ve kayden 01/05/1993 doğumlu olan suça sürüklenen çocuk …’in, suçun işlendiği 04/12/2010 tarihinde 18 yaşını ikmâl etmedikleri anlaşıldığından haklarında tâyin olunan cezadan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 31/3. maddesi gereğince indirim yapılmamış bulunulmasında isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK’nun 309. maddesi uyarınca anılan kanun yararına bozulması talebinde bulunulmuştur, denilmektedir.
Hukuksal değerlendirme:
5237 sayılı TCK’nin 31/3. madde ve fırkasında yer alan “Fiili işlediği sırada onbeş yaşını doldurmuş olup da onsekiz yaşını doldurmamış olan kişiler hakkında suç, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasını gerektirdiği takdirde onsekiz yıldan yirmidört yıla; müebbet hapis cezasını gerektirdiği takdirde oniki yıldan onbeş yıla kadar hapis cezasına hükmolunur. Diğer cezaların üçte biri indirilir ve bu hâlde her fiil için verilecek hapis cezası oniki yıldan fazla olamaz” emredici hükmü karşısında; kayden 01/07/1993 doğumlu olan suça sürüklenen çocuk … ve kayden 01/05/1993 doğumlu olan suça sürüklenen çocuk …’in, suçun işlendiği 04/12/2010 tarihinde 18 yaşını ikmâl etmedikleri anlaşıldığından haklarında tâyin olunan cezalardan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 31/3. maddesi gereğince indirim yapılmamış bulunulmasında isabet görülmemeştir.
İnceleme konusu somut olayda:
Gaziantep Cumhuriyet Başsavcılığınca 10/12/2010 tarih ve 2010/1273 numaralı iddianame ile suça sürüklenen çocuklar … ve … hakkında iddianame düzenlendiği ve Gaziantep 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/04/2018 tarih, 2017/187 Esas ve 2018/507 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 165/1, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince ayrı ayrı 3.000,00 Türk Lirası ve 80,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmalarına karar verildiği ancak kararın temyiz edilmemesi üzerine 31/05/2018 tarihinde kesinleştiği, infaz aşamasında, suçun işlendiği 04/12/2010 tarihinde 18 yaşını ikmâl etmeyen suça sürüklenen çocuklar hakkında tâyin olunan cezalardan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 31/3. maddesi gereğince indirim yapılmadığının fark edildiği ve mahkeme tarafından 27/09/2018 tarih ve 2018/507 Karar sayılı ek karar ile infazın durdurulmasına karar verilerek, kanun yararına bozma yoluna gidilmesi için dosyanın Gaziantep Cumhuriyet Başsavcılığı’na gönderilmesine karar verilmekle yapılan inceleme sonucu Gaziantep Cumhuriyet Başsavcılığın’ca 15/10/2018 tarihli yazılarına istinaden de Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü’nün 25/01/2019 tarihli talepleri üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 04/02/2019 tarih ve 2019/11041 sayılı ihbarnamesiyle kanun Yararına Bozma talebinde bulunulduğu, itiraza konu Gaziantep 13. Asliye Ceza Mahkemesi kararının temyiz edilmeden kesinleştiği, anlaşılmıştır.
Yapılan incelemede; 5237 sayılı TCK’nun 31/3. madde ve fırkasında yer alan “Fiili işlediği sırada onbeş yaşını doldurmuş olup da onsekiz yaşını doldurmamış olan kişiler hakkında suç, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasını gerektirdiği takdirde onsekiz yıldan yirmidört yıla; müebbet hapis cezasını gerektirdiği takdirde oniki yıldan onbeş yıla kadar hapis cezasına hükmolunur. Diğer cezaların üçte biri indirilir ve bu hâlde her fiil için verilecek hapis cezası oniki yıldan fazla olamaz” emredici hükmü karşısında; kayden 01/07/1993 doğumlu olan suça sürüklenen çocuk … ve kayden 01/05/1993 doğumlu olan suça sürüklenen çocuk …’in, suçun işlendiği 04/12/2010 tarihinde 18 yaşını ikmâl etmedikleri anlaşıldığından haklarında tâyin olunan cezalardan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 31/3. maddesi gereğince indirim yapılmaması isabetli görülmemiştir.
SONUÇ VE KARAR:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, Gaziantep 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/04/2018 tarih, 2017/187 Esas ve 2018/507 Karar sayılı Kararının CMK’nun 309/3. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA, CMK 309/4-d maddesi gereğince yeniden yargılama gerektiren bir durum bulunmadığından, suça sürüklenen çocukların eylemlerine uyan 5237 sayılı Yasa’nın 165/1 maddesi gereğince takdiren hükmolunan 6 ay hapis ve 5 gün adli para cezası üzerinden; suça sürüklenen çocuklar 15-18 yaş arasında olduğundan 5237 sayılı TCK’nun 31/3. maddesi gereğince 1/3 oranından indirim yapılarak 4 ay hapis ve 3 gün adli para cezası ile cezalandırılmalarına, aynı Yasa’nın 62. maddesi gereğince takdiren 1/6 oranından indirilerek 3 ay 10 gün hapis ve 2 gün adli para cezası ile cezalandırılmalarına, adli para cezalarının 1 günü takdiren 20,00 TL’den ayrı ayrı 40,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmalarına; hapis cezalarının TCK 50/3. maddesi gereğince daha öncesinde hapis cezasına mahkum edilmemiş olmaları gözönüne alınarak günlüğü takdiren 20,00 TL’den 2.000,00 TL adli para cezasına çevrilmesine, 24 eşit taksitte birer ay ara ile tahsiline, taksitlerden birinin ödenmemesi halinde kalanın tamamının tahsiline, suça sürüklenen çocuklar hakkında sonuç cezaların ayrı ayrı 2.000,00 TL ve 40,00 TL adli para cezası olarak belirlenmesine, kararın diğer kısımlarının aynen bırakılmasına, infazın buna göre yapılmasına, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 24/06/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.