Yargıtay Kararı 17. Ceza Dairesi 2019/3973 E. 2019/5730 K. 17.04.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/3973
KARAR NO : 2019/5730
KARAR TARİHİ : 17.04.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanıklar hakkında hırsızlık ve kasten yaralama suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I- Müşteki …’in sanıklar hakkında hırsızlık, sanık … hakkında kasten yaralama suçlarından verilen beraat hükümleri ile sanık … hakkındaki kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
10/04/2014 tarihinde yapılacak duruşmaya çağrı kağıdının 14/02/2014 tarihinde müştekiye tebliğ edilmesine rağmen müştekinin duruşmaya katılmadığı, sanık hakkında karar verildikten sonra 08/12/2014 tarihinde temyiz dilekçesi verdiğinin anlaşılması karşısında; kamu davası açıldıktan sonra 5271 sayılı CMK’nun 237/1 ve 238/1. maddelerine göre yöntemince mahkemeye başvurarak davaya katılmamış ve katılan sıfatı ile temyiz yetkisini kazanmamış müştekinin temyiz isteğinin 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II- Sanık … hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Sanık … ile babası arasında husumet bulunduğu, bu davanın konusunun da sanığın babası Cuma’ya yönelik eylem olduğu, 28/11/2014 tarihinde karşı taraf olan Cuma’nın evinde muhtara bırakılmak suretiyle gerekçeli kararın tebliğ edildiği, bu tebligatın usul ve yasaya aykırı olduğu değerlendirilerek, sanığın temyiz dilekçe tarihinin öğrenme tarihi kabul edilerek yapılan değerlendirmede,
1-Mağdurun dinlenilerek, kendisini darp eden şahsın oğullarından … mi yoksa … mi olduğu hususu açıklığa kavuşturulmadan eksik kovuşturma ile mahkumiyet kararı verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
2-Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK’nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının da kapsam ve içerik itibarıyla değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’in temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 17.04.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.