Yargıtay Kararı 17. Ceza Dairesi 2018/8429 E. 2019/9677 K. 25.06.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/8429
KARAR NO : 2019/9677
KARAR TARİHİ : 25.06.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Hükmün gerekçesi mevcut olduğundan ve tekerrüre ilişkin hükümde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından tebliğnamedeki 2 ve 3 numaralı düşüncelere iştirak edilmemiştir.
1-Sanığın tüm aşamalardaki savunmalarında üzerine atılı suçu işlemediğini beyan etmesi ve suçun sanık tarafından işlendiğine dair dosya kapsamında somut bir delilin bulunmaması karşısında; sanığın, suç tarihi itibarıyla ilgili resmi veya özel kurum ve kuruluşlardan mukayeseye elverişli fotoğraflarının temin edilmesi, bunun mümkün olmaması halinde sanığın teşhise elverişli ve yeterli miktarda fotoğraflarının çektirilerek elde edilen fotoğraflarla olay anını gösteren kamera görüntülerinin Adli Tıp Kurumuna ya da Polis ya da Jandarma Kriminal Labaratuvarlarına gönderilmesi ve gerekirse görüntü iyileştirilmesi de yaptırılarak görüntülerdeki şahsın sanık olup olmadığı hususunda rapor aldırılması ve ayrıca çalınan telefona ait iletişim kayıtlarına göre, suça konu telefona GSM hatlarını takarak telefonu kullandıkları tespit olunan Nihat Düger, Reşit Azemoğlu, Salih Taş ve Mehmet Zeki Konyalı isimli şahısların CMK’nin 48. maddesi uyarınca tanıklıktan çekilme hakları hatırlatılıp tanık sıfatıyla dinlenilmelerinden sonra tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirilip sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdiri gerekirken eksik kovuşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
2-UYAP’tan alınan güneşin doğuş-batış çizelgesine göre suç tarihinde yaz saati uygulaması ile birlikte güneşin 16.41’de battığı, 5237 sayılı TCK’nin 6/1-e maddesi uyarınca saat 17:41’den sonraki zaman diliminin gece vakti olduğu, olay anını gösteren kamera kaydına suçun gece vakti saat 18.12’de işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 143/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
3-T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK’nin 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK’nin 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından, yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının GÖZETİLMESİNE, 25/06/2019 günü oy birliğiyle karar verildi.