Yargıtay Kararı 17. Ceza Dairesi 2018/7025 E. 2019/9851 K. 27.06.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/7025
KARAR NO : 2019/9851
KARAR TARİHİ : 27.06.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1)Sanık …’nin, … ile birlikte mağdur …’in operatörü olduğu iş makinesinin mazot deposundan mazot çaldıkları,mağdurun soruşturma aşamasında alınan beyanında, aracın depo kapağının kendinden kilitli olduğunu, olay yerine geldiğinde depo kapağının açık ve filtrenin dışarda olduğunu beyan ettiği, araç üzerinde yapılan inceleme sonucu düzenlenen 11.01.2015 tarihli olay yeri inceleme raporunda iş makinasının kapısında ve kilit kısmında, mazot depo kapağının kapağında ve kilidinde zorlama ve sert cisim olmadığının tespit edildiğinin anlaşılması karşısında; aracın depo kapağının olay günü kilitli olup olmadığının şüpheye yer vermeyecek şekilde tespiti ile, sanığın eyleminin TCK’nun 142/2-h maddesine uyup uymadığının tartışılması gerektiği gözetilmeden, aynı Yasa’nın 142/1-e maddesinden hüküm kurulması,
2) Suçun gece işlendiğinin kabul edilmesine rağmen suç tarihi itibarıyla TCK’nun 143. maddesi uyarınca verilecek cezanın ½ oranında artırılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1-c bendinde belirtilen haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yalnızca, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi ve T.C. Anayasa Mahkemesi’nin, TCK’nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK’nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık … müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 Sayılı CMUK.nun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının gözetilmesine, 27.06.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.