YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/1344
KARAR NO : 2019/3395
KARAR TARİHİ : 14.03.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
TEBLİĞNAMEDEKİ İSTEK : Bozma

Yerel mahkemece sanıklar …, … ve … hakkında hırsızlık suçundan verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar … ve … tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Müştekiye ait aracın kasasının alt kısmında bulunan akünün vidalarının sökülerek çalması şeklinde gerçekleşen eylemin TCK’nun 142/1-e maddesine uyduğu gözetilmeden aynı Yasa’nın 142/1-b maddesi uyarınca hüküm kurulması,
2-Şikayetçinin hırsızlık suçu nedeniyle henüz müracaatı bulunmadan, ihbar üzerine yakalanan sanıkların suça konu aküyü çaldıkları yeri söylemek suretiyle müştekiye iadesinin sağlandığının anlaşılması karşısında; sanıklar hakkında 5237 sayılı Yasa’nın 168/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin düşünülmemesi,
3-Suçun gece sayılan zaman diliminde işlenmesi sebebiyle ceza artırımı yapılırken uygulama maddesi gösterilmeyerek CMK’nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
4-Anayasa Mahkemesi’nin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK’nun 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararları kapsamında hak yoksunluklarına ilşkin hükümlerin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5-Sanık …’ın adli sicil kaydında tekerrüre esas ilamını bulunmasına rağmen sanık hakkında TCK’nun 58. maddesinin tatbik edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
6-Sanık … hakkında kurulan hükmün incelenmesinde, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 03/04/2018 tarih, 2014/851 Esas ve 2018/144 Karar sayılı kararı uyarınca aynı yargı çevresindeki ceza infaz kurumunda başka bir suçtan hükümlü olarak bulunan ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 15/11/2018 tarih 2018/339 Esas ve 2018/536 Karar sayılı kararı uyarınca farklı yargı çevresindeki ceza infaz kurumunda başka bir suçtan hükümlü olarak bulunan asıl
mahkemesince yapılan sorgusu sırasında duruşmadan bağışık tutulma isteğinde bulunmayan sanığın, ‘Cumhuriyet Savcısı’nın esas hakkındaki görüşünü bildirdiği ve hükmün açıklandığı son oturumda hazır bulundurulmayıp yokluğunda yargılama yapılarak mahkumiyetine karar verilmesi savunma hakkının sınırlandırılması niteliğinde olduğu’ şeklindeki kararları uyarınca; başka suçtan Sincan 1 Nolu L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü bulunan ve duruşmalardan vareste tutulmaya dair bir talebi de bulunmadığı gibi 04.11.2013 tarihli celsede duruşmalara gelmek istediğini beyan eden sanığın, kısa kararın okunduğu oturuma getirtilmeyerek savunma hakkının kısıtlanması suretiyle 5271 sayılı CMK’nun 196. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar …, …, … müdafilerinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sanık … bakımından diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenlerle 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca sanık … hakkında tekerrür uygulanması yönünden kazanılmış hakkın korunmasına, 14.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.