YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/4837
KARAR NO : 2018/17136
KARAR TARİHİ : 27.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1)Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 28.02.2014 tarih, 2016/28033 Esas ve 2017/115 karar sayılı kararında da belirttiği üzere; sanığın ibadete ayrılmış yer ve bina niteliğindeki camiye girerek imama ait odadan 10,00 TL çalması şeklindeki eylemi ile TCK’nın 142/1-a ve 142/2-h maddelerini ihlal ettiği nazara alındığında, sanığın suçun daha ağır cezayı içeren nitelikli hali olan TCK’nın 142. maddenin 2. fıkrasının (h) bendi uyarınca cezalandırılması gerektiği halde aynı yasanın 142/1-a maddesi gereğince hüküm kurulması,
2)T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK’nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK’nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’ın temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, yeniden hüküm kurulurken sanığın 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, 27.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.