YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/4452
KARAR NO : 2018/17057
KARAR TARİHİ : 26.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığın, katılanın elindeki çantayı alıp kaçmak şeklinde gerçekleşen eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/2-b maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu gözetilmeksizin, aynı Yasa’nın 142/1-b maddesi ile hüküm kurulması,
2- Gerekçeli kararda 14.07.2014 olan suç tarihinin 20.07.2014 olarak gösterilmesi,
3-Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK’nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararları kapsamında hak yoksunluklarına ilişkin hükmün yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
4-Sanık hakkında düzenlenen iddianamede 5237 sayılı TCK’nın 142/2-b maddesinin uygulanması istenmesine rağmen, 5271 sayılı CMK’nın 226. maddesi uyarınca TCK’nın 142/1-b. maddesinin uygulanma ihtimaline binaen ek savunma hakkı verilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık … müdafiinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, sanığın 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkının korunmasına, 26/12/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.