YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/4227
KARAR NO : 2018/16871
KARAR TARİHİ : 25.12.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanığın alınan savunmaların da istikrarlı bir şekilde suçlamaları kabul etmemesi, olay ile ilgili soruşturma aşamasında bilgi sahibi olarak beyanı alınan vein beyanları dışında delilin de bulunmaması karşısında; olayın esasına ilişkin bilgi sahibi olan şahıslar kovuşturma aşamasında tanık sıfatıyla dinlenilmeden eksik kovuşturma sonucu karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
2-Konut dokunulmazlığının ihlali suçunu birden fazla kişi ile birlikte işleyen sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c. maddesinin uygulanmaması,
3-Davetiye gideri olan toplamda 14,00 TL yargılama giderinin 6352 sayılı Yasa’nın 100. maddesi ile CMK’nın 324. maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle gereğince, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğunun ve bu nedenle sanığa yargılama gideri olarak yükletilmeyeceğinin gözetilmemesi,
4-Sanık hakkında TCK’nın 116/1. maddesinin uygulandığı hüküm fıkrasında temel cezanın 6 ay yerine yasa metnine aykırı olarak 6 yıl olarak belirlenmesi,
5-5271 sayılı CMK’nın 232. maddesinin 2. fıkrasının (d) bendi uyarınca gerekçeli karar başlığında sanığın gözaltında kaldığı tarih ve süre yazılması gerekirken yazılmaması,
6-5237 sayılı TCK’nın 63. maddesi uyarınca sanığın gözaltında geçirdiği sürenin cezasından mahsubuna karar verilmesi gerekirken gözardı edilmesi,
7-T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK’nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK’nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’in temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkının gözetilmesine, 25/12/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.