YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/408
KARAR NO : 2018/16363
KARAR TARİHİ : 17.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Suçun olay günü gece vakti sayılan zaman diliminde işlendiğinin anlaşılması karşısında; sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesi uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından, kovuşturma aşamasında şikayetten vazgeçen mağdurların gerekçeli karar başlığında şikayetçi olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir hata olduğundan, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 232. maddesinin 2. fıkrasının (c) bendi uyarınca gerekçeli karar başlığında suçun işlendiği zaman diliminin yazılması gerekirken yazılmaması mahallinde giderilebilir eksiklik olduğundan, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak,
Yargıtay 22. Ceza Dairesinin 08/02/2016 tarih, 2015/10216 Esas ve 2016/1307 Karar sayılı kararında yer alan bozma nedenleri arasında “Suçu birlikte işleyen sanıklardan neden oldukları yargılama giderlerinin “ayrı ayrı” yerine, “eşit olarak” alınmasına hükmedilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesine aykırı davranılması” ibarelerinin de yer almasına rağmen bozulan karar ile aynı şekilde yargılama giderlerinin sanıklardan eşit olarak alınmasına karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’ın temyiz talebi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “Bu dosya için yapılan 80,00 TL yargılama giderlerinin sanıklardan eşit miktarda alınmasına” ibarelerinin çıkarılarak “Her bir sanığın sebebiyet
verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden ise eşit olarak sorumlu tutulmalarına, her bir sanık için düşen payın 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutar olan 20,00 TL’den az olduğu takdirde Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasına” ibarelerinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17/12/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.