Yargıtay Kararı 17. Ceza Dairesi 2017/3388 E. 2019/1013 K. 04.02.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/3388
KARAR NO : 2019/1013
KARAR TARİHİ : 04.02.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığın, mağdurlara yönelik hırsızlık suçunu kamu kurumu olan Antakya Devlet Hastanesi içinde işlediği, 28.06.2014 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile TCK’nun 142/1-a maddesindeki “kamu kurum ve kuruluşlar” ile “ibadete ayrılmış yerlerde bulunan” cümlelerinde herhangi bir değişiklik yapılmamış olsa bile bu yerler aynı zamanda bina vasfında olduğundan dolayı bir fiille 2 bendin (142/1-a ve 142/2-h) ihlal edilmesi nedeniyle TCK’nun 44. maddesi gereği ağır olan TCK’nun 142/2-h, 168/2. maddesine göre cezalandırılmasına karar verilmesi gerektiği, Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 2016/2841 Esas ve 2016/6584 Karar sayılı bozma ilamında bu hususun belirtildiği, yerel mahkemece bozma ilamına uyulduğu ancak bozma ilamından sonra vasıfta kazanılmış hakkın söz konusu olamayacağı gözetilmeden yeniden TCK’nun 142/1-a maddesi uyarınca hüküm kurulması,
2-Sanığın her bir mağdura karşı eylemi nedeniyle, TCK’nun 53 ve 58. maddelerini de kapsar şekilde ayrı ayrı hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, infazda tereddüte neden olacak şekilde hüküm kurulması,
3-Önceki hüküm sanık tarafından temyiz edilmiş olduğundan lehe bozma sonrası yapılan yargılama giderlerinin sanığa yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık … ve o yer Cumhuriyet Savcısı’nın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin açıklanan nedenlerle 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye farklı gerekçe ile uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 04/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.