YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/1766
KARAR NO : 2018/16862
KARAR TARİHİ : 25.12.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 27/11/2010 gün, 2011/274 Esas ve 2011/300 Karar sayılı kararında açıkça vurgulandığı üzere temyiz süresinin geçirilmesinden sonra eski hale getirme başvurularını değerlendirme yetkisi Yargıtay’dadır.
Somut olayımızda, sanığa gerekçeli kararın talimat sorgusunun yapıldığı sırada bildirdiği son adresine değil, MERNİS adresine Tebligat Yasası’nın 21/2. maddesine göre 28/12/2015 tarihinde tebliğ edildiği, sanığın 28/04/2016 tarihli dilekçesi ile kendisine ulaşan bir tebligat olmadığını, tebligatın usulsüz olduğunu ve karar yüzüne okunmadığı halde hakkında verilen mahkumiyet hükmünün kesinleştiğini, temyiz hakkının verilmesini talep etmiştir. Şahsın UYAP sorgusunda 04/04/2016 tarihinde dava konusu mahkumiyet sebebiyle cezaevine girdiği anlaşılmıştır. Mahkemece yapılan inceleme neticesinde 05.01.2017 tarihli ek kararla sanığın talimatla alınan sorgusunda belirttiği adres ile gerekçeli kararın çıkartıldığı adresin farklı olduğu bu sebeple sanığın talebinin kabulüne,infazın durdurulmasına ve eski hale iade talebinin değerlendirilmesi için dosyanın Yargıtay’a gönderilmesine karar verildiğinin anlaşılması karşısında; sanığın geçerli bir nedene dayanan eski hale getirme isteminin ve temyiz talebinin kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
Olay günü güneşin saat 17.53’te battığı, saat 18.53’ten sonrasının gece vakti olduğu, 08/12/2013 tarihli tutanaklara göre müşteki …’a yönelik eylemin 21.00-21.30 arasında; katılan … Usku’ya yönelik eylemin 23.00’da; katılan …’e yönelik eylemin 19.00-19.30’da; katılan …’a yönelik eylemin 18.00-19.30 arasında gerçekleştirilmesi karşısında; hırsızlığın katılan …’a yönelik eylem dışında gece vakti işlendiğinin kabulü gerekirken, 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesi gereğince artırım yapılmayarak eksik cezaya hükmedilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Suçun 142/1-e maddesinde düzenlenen bende uyduğu halde, mahkumiyet hükmü kurulurken kararda sadece 142/1. fıkrasına göre denilerek hangi bende uygun şekilde uygulama yapılacağının gösterilmemesi sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, uyulan bozmaya, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanık …’ın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiriler dışında, usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 25.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.