YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/1350
KARAR NO : 2018/16755
KARAR TARİHİ : 24.12.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel mahkemece sanıklar hakkında hırsızlık suçundan verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanıkların atılı hırsızlık suçunu 03/06/2014 tarihinde saat 20.37’de işlediklerinin güvenlik kamera kayıt görüntüleri ile sabit olmasına rağmen 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 6/1-e maddesi uyarınca gece vaktinin başlangıcı belirlenirken yaz saati uygulamasının gözardı edilmesi sonucu hırsızlık suçunun geceleyin işlendiğinin kabulü ile 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesi uyarınca cezalarında arttırım uygulanması suretiyle sanıklar hakkında yazılı şekilde fazla ceza tayini,
2-Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 tarih 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararının kapsam ve içerik itibarıyla sanıklar hakkında yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3-Sanık … hakkında Fethiye 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/11/2012 tarih, 2012/399 Esas ve 2012/834 Karar sayılı ek kararıyla 5237 sayılı TCK’nın 151/1. maddesine konu mala zarar verme suçundan dolayı verilen 2.000,00 TL adli para cezasının kesin olması itibarıyla tekerrüre esas alınamayacağının gözardı edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar … ve …’nın temyiz talepleri bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, her iki sanık hakkında kurulan hüküm fıkralarında yer alan “Sanığın, eylemini gece vakti gerçekleştirdiği anlaşılmakla, TCK’nun 143. maddesi gereğince cezasında takdiren 1/6 oranında artırım yapılarak 2 YIL 4 AY HAPİS CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA” ibarelerinin çıkarılması, sanıklar hakkında sonuç cezanın 2 YIL HAPİS CEZASI olarak belirlenmesi, her iki sanık hakkında kurulan hüküm fıkralarında yer alan “Sanıkların kasten işledikleri suçtan dolayı hapis cezalarına mahkumiyetlerinin kanuni sonucu olarak; TCK’nın 53 maddesi gereğince, 53/1-a, b, d, e maddelerinde yer alan haklarından, cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, 53/1-c maddesinde yer alan haklarından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmalarına,” ibarelerinin çıkarılması, yerlerine “Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarih 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine yönelik vermiş olduğu iptal kararı gözetilerek, hakkında kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasına hükmedilden sanıkların 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (a), (d) ve (e) bentlerinde yazılı hakları bakımından hapis cezalarının infazları tamamlanıncaya, aynı fıkranın (c) bendinde yazılı hakları bakımından ise haklarında koşullu salıverme kararı verilinceye kadar yoksun bırakılmalarına,” ibarelerinin eklenmesi, sanık … hakkında kurulan hüküm fıkrasından “Sanığın sabıkasına esas ilamlardan Fethiye 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/399 Esas ve 2012/834 Karar sayılı ilamına göre mükerrir olduğu anlaşıldığından, sanığa verilen hapis cezasının, TCK’nın 58/6. maddesi gereğince MÜKERRİRLERE ÖZGÜ İNFAZ REJİMİNE GÖRE ÇEKTİRİLMESİNE, ayrıca sanık hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına,” ibarelerinin çıkarılması suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24/12/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.