YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/1285
KARAR NO : 2018/16839
KARAR TARİHİ : 25.12.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunda TCK’nın 62. maddesi uyarınca indirim yapılırken sonuç cezanın 2 yıl 6 ay hapis cezası yerine 1 yıl 18 ay hapis cezası olarak eksik tayin edilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Mahkemece tekerrüre esas alınan Mersin 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2008/754 Esas ve 2009/25 Karar sayılı ilamında TCK’nın 31/3 maddesinin uygulanması karşısında, 5237 sayılı TCK’nın 58/5. maddesi gözetilerek sanık hakkında TCK’nın 58. maddesindeki mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanamayacağının düşünülmemesi, ancak adli sicil kaydındaki Tarsus Ağır Ceza Mahkemesinin 2006/117 Esas ve 2006/199 Karar sayılı ilamındaki yağma suçundan verilmiş 10 yıl hapis cezasının tekerrüre esas alınabileceğinin gözetilmemesi,
2-T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK’nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK’nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3-Yargılama gideri olarak hesaplanan 10,00 TL’nin CMK’nın 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun’un 100. maddesiyle eklenen değişiklik gözetilerek, terkin edilecek miktar olan 20,00 TL’nin altında kaldığının anlaşılması karşısında, hazineye yükletilmesine karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’in temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından TCK’nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün “ Sanığın Tarsus 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2006/117 Esas, 2006/199 Karar sayılı ve 04.10.2007 tarihinde kesinleşmiş 10 yıl hapis cezası ile cezalandırılmış olduğu anlaşılmış olmakla cezasının TCK’nın 58. maddesine göre mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve infazdan sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına; ancak sanığın kazanılmış hakkı nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek süre bakımından hüküm fıkrasında gösterilen 2 yıl 7 ay 3 gün hapis cezası ile mahkumiyetinin esas alınmasına” şeklinde düzeltilmesi, TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin çıkarılarak yerine “T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK’nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK’nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının uygulanmasına” cümlesinin eklenmesi ve hüküm fıkrasından “Resmi ödenekten yapılan 10,00 TL yargılama giderinin, 5271 sayılı CMY’nın 324-330. maddeleri uyarınca sanığa yüklenmesine,” cümlesinin çıkarılarak yerine “Yargılama giderlerinin 6183 sayılı kanunun 106/1. maddesinde belirlenen 20,00 TL’den az olması nedeniyle 6352 sayılı Kanun’un 100. maddesiyle eklenen 5271 sayılı CMK’nın 324/4. maddesi gereğince Devlet hazinesine yükletilmesine” cümlesinin eklenmesi suretiyle eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.