YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/18713
KARAR NO : 2018/17001
KARAR TARİHİ : 26.12.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel mahkemece sanıklar hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanık … hakkında mağdurlar … ve …’e karşı mala zarar verme suçlarına yönelik kurulan hükümlere ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Mala zarar verme suçlarından doğrudan hükmolunan adli para cezalarının miktar ve türlerine göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasa’nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanık … müdafiinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II-Sanık … hakkında mağdur …’a karşı hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarına yönelik kurulan hükümlere ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; isnat edilen suçların, sanık tarafından işlendiğini kabulde ve suçların nitelendirilmesinde usûl ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete’de yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 81. maddesi ile 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesinde; “Hükümlü, tebliğ olunan ödeme emri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet Savcısı’nın kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir.” düzenlemesi gereğince sanık hakkında hükmedilen 5.000,00 ve 6.000,00 TL adli para cezalarının ödenmemesi durumunda, hapse çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık … müdafiinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMK’nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca hükümlerden “Ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine” ilişkin kısımların çıkarılması suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
III-Sanık … hakkında mağdur …’e karşı hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçları ile sanık … hakkında mağdur …’a karşı hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarına yönelik kurulan hükümlere ilişkin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
1-Derhal beraat kararı verilmesi gereken bir durum bulunmadığı halde, 5271 sayılı CMK’nın 193/2. maddesine yanlış anlam verilerek aynı Kanun’un 191 ve 147. maddeleri gereğince sanık …’ün savunması alınmadan, delil takdiri yapılarak, eksik kovuşturma ile mahkumiyet kararı verilmesi,
2-Suç tarihi itibarıyla 5237 s. TCK’nın 143. maddesi uyarınca artırım oranının en fazla 1/3 olduğunun gözetilmemesi,
3-Sanık …’un 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 116/2 maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmasına rağmen, 5271 sayılı CMK’nın 226. maddesi gereğince ek savunma hakkı tanınmadan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 143, 116/4, 119/1-c maddelerinin uygulanması suretiyle sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
4-T.C. Anayasa Mahkemesi’nin, TCK’nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK’nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5-Yargılama giderlerinin sanıklardan ne şekilde tahsil edileceğine ilişkin kararda açıklama yapılmaması suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet Savcısı ile sanık … müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sanık … yönünden diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 26.12.2018 günü oy birliğiyle karar verildi.