YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/18593
KARAR NO : 2018/15801
KARAR TARİHİ : 05.12.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Kollukça 24.03.2013 tarih ve saat 13.30’da düzenlenen tutanağın 2. sayfasında, yer alan suça konu navigasyon cihazının sahibinin nasıl tespit edildiğine dair açıklamalardan, sanığın rızai bir iadesi olmadığının anlaşılması karşısında; hatalı değerlendirme ve eksik gerekçe ile uygulanma şartları bulunmayan TCK’nın 168/1. maddesindeki etkin pişmanlık hükümlerinin sanık hakkında uygulanması suretiyle eksik ceza tayin edilmiş ise de; bu hususta aleyhe temyiz bulunmadığından; Sanığın dosya arasında mevcut adli sicil kaydına göre, Bakırköy 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 2010/230 Esas, 2010/688 Karar numaralı, 11.06.2010 tarihinde kesinleşen, 6136 sayılı Kanun’a muhalefet suçundan verilen 3.000,00 TL adli para cezası nedeniyle mahkumiyetine ilişkin ilamın tekerrüre esas olmasına karşın, sanık hakkında TCK’nın 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanmaması, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Soruşturma aşamasında CMK’nın 101/3. maddesi uyarınca sorgu nedeniyle atanan müdafii ücreti zorunlu kamu masrafı niteliğinde olduğu halde müdafiiye ödenen ücretin sanığa yargılama gideri olarak yükletilmesine karar verilmesi,
2-Anayasa Mahkemesinin, TCK’nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK’nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’ın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından müdafii ücretine ilişkin “ 182 TL “ bölümün çıkartılması ve TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısımların hükümden bütünüyle çıkarılarak yerine “Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı doğrultusunda yürürlükte bulunan TCK’nın 53. maddesinin sanıklar hakkında uygulanmasına” cümlesinin yazılması suretiyle, eleştiriler dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.