YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/18368
KARAR NO : 2018/15840
KARAR TARİHİ : 06.12.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık hakkında, Ankara 8. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2011/441 Esas ve 2011/292 Karar sayılı ilamıyla ”Nitelikli hırsızlık” suçundan verilen 20/07/2011 tarihinde kesinleşen, tekerrüre esas hükümlülüğü bulunduğu ve bu hükümde TCK’nın 58. maddesinin uygulanmış olduğunun anlaşılması karşısında, temyize konu dava nedeniyle ikinci kez mükerrir olan sanık hakkında anılan hükümlülüğün tekerrüre esas alınması ve hapis cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesi sırasında 5275 sayılı Yasa’nın 108/3. maddesi uyarınca ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanması nedeniyle hükümlünün koşullu salıvermeden yararlanmayacağı hususunun karar yerinde belirtilmesi gerekirken, sanık hakkında daha fazla cezayı içerse dahi, tekerrür hükümlerinin uygulanmadığı Sincan 1. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2011/297 Esas ve 2011/825 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınması, aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığın karar duruşmasında alınan savunmasında zararı karşılamak istediğini beyan etmesi ve karar celsesinde sanığa makul bir süre verilmemesi karşısında; müştekinin zararı tespit edilip, sanığın zararı gidermesi için makul bir süre verilerek, sonucuna göre 5237 sayılı TCK’nın 168/2. maddesinin uygulanma koşullarının değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-T.C. Anayasa Mahkemesi’nin, TCK’nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK’nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
3-6183 sayılı Kanun’un 106/1. maddesinde belirlenen 20,00 TL’den az gerçekleşen 1 davetiye gideri olan 9,00 TL yargılama masrafının, 6352 sayılı Kanun’un 100. maddesi ile eklenen 5271 sayılı CMK’nın 324/4. maddesi gereğince devlet hazinesine yüklenmesine karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’nun temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 06.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.