YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/18153
KARAR NO : 2018/15762
KARAR TARİHİ : 06.12.2018
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I)Sanık … hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemelerinde;
Sanık … 30.03.2016 tarihinde kararı temyiz etmiş ise de; 19.09.2016 tarihinde verdiği dilekçesinde aldığı cezaların onaylanmasını ve temyiz incelemesinden vazgeçtiğini yazılı beyanı ile temyizden vazgeçme iradesini ortaya koyduğundan, dosyanın sanık …’ün temyizi yönünden incelenmeksizin mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na İADESİNE,
II)Sanık … hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000,00 TL’ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 2.000,00 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibarıyla temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nun 317. maddesi gereğince sanık …’ın temyiz talebinin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
III)Sanıklar … ve … hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından, sanık … hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemelerinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 06.12.2016 tarih, 2016/939 Esas ve 2016/465 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere; savunmasını bizzat yapacağını beyan eden ve kendisine müdafi atanması talebinde bulunmayan sanığın, gece vakti işlediği iddia olunan, bina veya eklentileri içinde muhafaza altına alınmış olan eşya hakkında hırsızlık suçu için 5237 sayılı TCK’nın 6545 sayılı Kanun’un 62. maddesiyle değişik 142/2-h maddesinde temel cezanın alt sınırının beş yıl
hapis olarak öngörülmesi ve cezanın belirli bir oranda artırılmasına ilişkin TCK’nın 143. maddesinde düzenlenen nitelikli halin, 5271 sayılı CMK’nın 150/3. maddesi uyarınca zorunlu müdafii görevlendirilmesinde esas alınması gereken hapis cezasının hesaplanmasında dikkate alınamayacağı cihetle, yerel mahkemece sanıklara zorunlu müdafii görevlendirmeksizin yargılamaya devam edilip hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığından, sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiğinden bahisle tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Sanıklar …, …, … hakkında hırsızlık suçundan hüküm kurulurken TCK’nın 142/1-h, 143. maddelerinden sonra ve sanıklar … ve … hakkında mala zarar verme suçundan TCK’nın 151/1. maddesinden sonra indirim uygulandığı ancak indirim oranının ve hangi madde gereğince indirim yapıldığının karara yazılmadığı karar bütününden TCK’nın 62. maddesi gereğince indirim yapıldığı anlaşılmakla, bu eksikliğin mahallince düzeltilebilir yazım hatası olarak değerlendirilmiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre, sanıklar …, …, …’ın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usûl ve kanuna uygun bulunan hükümlerin, tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA, 06.12.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.