YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/16118
KARAR NO : 2018/13784
KARAR TARİHİ : 05.11.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-İddianame tarihinin 07/08/2014, iddianamenin kabul tarihinin 18/08/2014 olduğu, mağdurun ve sanığın 14/09/2014 tarihli ilk celsede, dava açıldıktan sonra sanığın ailesi tarafından zararın karşılandığını beyan ettiklerinin anlaşılması ve ilk celsede iddianame kabul tarihini bilemeyecekleri karşısında, 18/08/2014 tarihli iddianamenin kabul tarihine kadar zararın giderilmesi durumunda 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 168/1. maddesi uyarınca sanığın cezasının 2/3’üne kadarı indirilebileceği gözetilerek, tereddüde mahal bırakmayacak şekilde zararın giderilme tarihinin tespiti ile sonucuna göre 5237 sayılı TCK’nın 168/1 veya 168/2. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
2-Sanığın adli sicil kaydının incelenmesinden Kocaeli 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2006/179 Esas – 2006/261 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 102/2. maddesine konu cinsel saldırı suçundan dolayı aldığı, 13/07/2006 tarihinde kesinleşen ve 09/11/2014 tarihinde yerine getirilen 7 yıl hapis cezasından dolayı Çanakkale 1. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 30/10/2008 tarih, 2008/172 Esas ve 2008/966 sayılı kararında da mükerrir olduğu gözetildiğinde ikinci kez mükerrir olduğu, sanık hakkında hükmolunan hapis cezasının 5237 sayılı TCK’nın 58/6-7. maddesi uyarınca, mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve mükerrir hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3-Anayasa Mahkemesi’nin hükümden sonra 24/11/2015 tarih, 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’ın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış haklarının GÖZETİLMESİNE, 05/11/2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.