YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/16036
KARAR NO : 2018/16127
KARAR TARİHİ : 12.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık …’in yokluğunda verilen kararın 29/09/2014 tarihinde Tebligat Kanunu’nun 21. maddesine göre muhtara teslim edilerek tebliğ edildiği, ancak UYAP sistemi üzerinden yapılan incelemede, sanığın bu tarihte Diyarbakır E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olarak bulunduğu, bu nedenle sanığın öğrenme üzerine bulunduğu temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
1)Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde:
5237 sayılı TCK nın 35/2. maddesi uyarınca temel cezadan indirim yapılırken sanıkların suç yolunda katettiği mesafe ile meydana gelen zarar ve tehlikenin ağırlığı göz önüne alınarak indirim oranının belirlenmesi hakimin takdirinde bulunduğundan, bu yönde bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş, Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK’nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararları da kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanıklar … ve …’in temyiz talepleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA,
2)Sanıklar hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1)Sanıklar hakkında kurulan hükümlerde 5237 sayılı TCK’nın 116/1. maddesi gereği belirlenen 6 ay hapis cezalarından aynı Yasa’nın 119/1-c maddesi gereği bir kat artırım yapılırken sonuç cezanın 12 ay yerine 1 yıl olarak belirlenmesi suretiyle sanıklar hakkında fazla ceza tayini,
2)T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK’nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK’nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar … ve …’in temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükümlerde “1 yıl” ibaresinin çıkarılarak sonuç cezalarının “12 ay” olarak belirlenmesi ve T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK’nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; “TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin olan tüm kısımların” hükümden çıkartılması ile yerine “TCK’nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına” ibaresi eklenmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.