Yargıtay Kararı 17. Ceza Dairesi 2016/13211 E. 2018/13906 K. 06.11.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2016/13211
KARAR NO : 2018/13906
KARAR TARİHİ : 06.11.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Suç eşyasının satın alınması veya kabul edilmesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Temyiz dışı suça sürüklenen çocuk …’nın, suçtan zarar gören …’a ait olan ve 20.01.2011 tarihli faturaya göre 1.120,00 TL değerindeki bilgisayarı çaldığı, söz konusu bilgisayarı annesi olan temyiz dışı sanık … ile birlikte satmak istedikleri, bunun üzerine bilgisayarın 400,00 TL’ye satımı konusunda sanık … ile anlaştıkları, sanık …’nın tüm aşamalardaki istikrarlı savunmalarında, bilgisayarın faturasını istediğini ve faturayı aldıktan sonra bilgisayarın parasını ödeyeceğini karşı tarafa söylediğini belirttiği, temyiz dışı sanık …’ın da aşamalardaki ifadelerinde, sanık …’nın bilgisayarın faturasını isteyip faturayı teslim etmelerinden sonra bilgisayarın parasını ödeyeceğini kendilerine söylediğini, oğlu …’in de faturanın mevcut olduğunu söylemesi üzerine sanığa bilgisayarı teslim ettiklerini belirterek sanık …’in beyanlarını doğruladığı,
5237 sayılı TCK’nın 21. maddesinin 1. fıkrasının “Suçun oluşması kastın varlığına bağlıdır…” şeklinde düzenlendiği, somut olayda ise sanığın suça konu bilgisayarın satın alma bedelini, bilgisayarın faturasının kendisine verilmesi durumunda ödeyeceğini belirtmesi karşısında, sanığın suç işleme kastının bulunmadığı göz önüne alınarak atılı suçtan beraati yerine, delillerin takdirinde hataya düşülerek mahkumiyet kararı verilmesi,
2-Sanığın tekerrür uygulamasına esas alınan Silifke 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/497 Esas ve 2011/128 Karar sayılı, 04/06/2013 tarihinde kesinleşen ilamında, TCK’nın 58. maddesinin tatbik edildiğinin ve sanığın bu ilam nedeniyle 2. kez mükerrir olduğunun anlaşılması karşısında, sanığın ikinci kez mükerrir olduğunun ve 5275 sayılı Yasa’nın 108/3. maddesi uyarınca ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanması nedeniyle sanığın koşullu salıvermeden yararlanamayacağı hususunun karar yerinde belirtilmemesi,
3-T.C. Anayasa Mahkemesi’nin, TCK’nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK’nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
4-Sanığın sarfına sebebiyet verdiği yargılama giderinin 6352 sayılı Yasa’nın 100. maddesi ile CMK’nın 324. maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle gereğince, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğu ve bu nedenle sanığa yargılama gideri olarak yükletilmeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’nın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın gözetilmesine, 06/11/2018 günü oy birliğiyle karar verildi.