YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/9073
KARAR NO : 2015/11497
KARAR TARİHİ : 17.12.2015
MAHKEMESİ : Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
I. Mala zarar verme suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Hükmolunan cezanın miktar ve türüne göre; 14/04/2011 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasa uyarınca doğrudan verilen üçbin Türk Lirasına kadar olan mahkumiyet hükümleri kesin olup, hüküm tarihi, cezanın türü ve miktarı itibariyle hükümlerin temyizi olanaklı olmadığından suça sürüklenen çocuklar müdafilerinin temyiz talebinin 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nun 317. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II. Hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Suça sürüklenen çocukların nezarette geçirdiği sürelerin, 5237 sayılı TCK’nın 63. maddesi uyarınca cezasından mahsubunun yapılmamış olması infaz sırasında nazara alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
15- 18 yaş aralığında olan suça sürüklenen çocuklar yönünden sosyal inceleme raporu alınmaması nedeni gerekçede belirtildiğinden tebliğnamedeki bozma yönündeki görüşe iştirak edilmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun suça sürüklenen çocuklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-T.C. Anayasası’nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK’nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasa’nın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanun’u Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin suça sürüklenen çocuklardan alınmasına hükmedilemeyeceğinin düşünülmemesi,
2-6352 sayılı Yasa’nın 100. maddesi ile CMK’nın 324. maddesinin 4. fıkrasına eklenen cümle gereğince, suça sürüklenen çocuklar … ve …’e birbirinden ayrı olarak herbirine zorunlu müdafi ücreti olan 423,00 TL’nin mahsubundan sonra yargılama gideri olarak geriye kalan 12,50 ‘şar TL’nin, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğunun ve bu nedenle suça sürüklenen çocuklara yargılama gideri olarak yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuklar müdafiinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasındaki yargılama giderleri ile ilgili bölümün çıkarılarak yerine ”davetiye gideri olarak hesaplanan suça sürüklenen çocukların herbirine yüklenen 12,50 TL’nin ile CMK’nın 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun’un 100. maddesiyle eklenen değişiklik gözetilerek hazineye yükletilmesine” cümlesinin eklenmesine ve “zorunlu müdafilik ücretinin suça sürüklenen çocuktan tahsiline” ilişkin bölümün karardan çıkarılarak yerine “Zorunlu müdafiilik ücretinin Devlet Hazinesine yüklenmesine,” karar verilmek suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.12.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.