Yargıtay Kararı 17. Ceza Dairesi 2015/6565 E. 2015/9003 K. 10.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/6565
KARAR NO : 2015/9003
KARAR TARİHİ : 10.11.2015

MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığın müştekinin benzin istasyonuna gelip, 20 TL’lik benzin doldurttuğu ve istasyonun marketine girip suça konu malzemeleri alıp, parayı ödemeden gittiğinin anlaşılması karşısında; eylemin 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesine uyduğu gözetilmeden, yazılı şekilde uygulama yapılması,
2-Müşteki ve tanık beyanlarına göre suçun 19.03 sıralarında işlendiği, suç tarihinde güneşin yaz saati uygulamasına göre 18.16’da battığı, gece vaktinin 19.16’da başladığının anlaşılması karşısında; suçun gece vakti işlenmediği anlaşılmasına rağmen sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesinin uygulanması,
3-Sanık hakkında kurulan hükümde 5237 sayılı Yasa’nın, 141/1. maddesine göre tayin edilen 2 yıl hapis cezasından aynı Yasa’nın 143. maddesi uyarınca 1/3 oranında arttırım yapılırken 2 yıl 8 ay olarak verilmesi gereken hapis cezasının hesap hatası sonucu 2 yıl 4 ay olarak belirlenmesi, aynı Yasa’nın 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken 2 yıl 2 ay 20 gün yerine 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezası verilmek suretiyle eksik cezaya hükmedilmesi,
4-Kasten işlemiş olduğu suç için hapis cezasıyla mahkûmiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (a), (b), (c), (d), (e) bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkûm olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurulması,
5-5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı hakkındaki Yasa’nın 108/2. maddesi uyarınca tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağının anlaşılması karşısında; en ağır cezanın tekerrüre esas alındığının belirtilmesi gerekirken, birden fazla tekerrüre esas alınan ilam gösterilerek hüküm kurulması suretiyle infazda duraksamaya neden olunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’ın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca ceza süresi bakımından sanığın kazanılmış hakkının gözetilmesine, 10.11.2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.