Yargıtay Kararı 17. Ceza Dairesi 2015/5866 E. 2015/11310 K. 17.12.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/5866
KARAR NO : 2015/11310
KARAR TARİHİ : 17.12.2015

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık … hakkında infazda karışıklığa sebebiyet verecek şekilde iki ilam tekerrüre esas alınmış ise de bu ilamlardan ağır olan … Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2005/404 Esas – 2006/84 Karar sayılı, 26.12.2006 tarihinde kesinleşen ve 22.11.2009 tarihinde infaz edilen 4 yıl 2 ay hapis cezasıyla mahkumiyete ilişkin ilamın infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görüldüğünden; sanık … hakkında, … Ağır Ceza Mahkemesinin 2002/264 E. – 2003/340 K. sayılı kararıyla uzuv zaafı oluşturacak şekilde etkili eylem suçundan verilen ve 29.12.2003 tarihinde kesinleşen 2 yıl 8 ay 1 gün hapis cezası ile mahkumiyete ilişkin ilamın TCK’nın 58. maddesi uyarınca tekerrüre esas bulunduğunun gözetilmemesi, sanıklar hakkında konut dokunulmazlığın ihlal suçundan kurulan hükümde TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanması gerektiğinin düşünülmemesi ise aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- T.C. Anayasa Mahkemesi’nin, TCK’nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK’nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Ortak yapılan yargılama giderlerinin, birlikte suç işleyen sanıklardan eşit olarak alınmasına karar verilmesi halinde her bir sanığın payına düşen 10.30 TL’nin CMK’nın 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun’un 100. maddesiyle eklenen değişiklik gözetilerek, terkin edilecek miktar olan 20 TL’nin altında kaldığının anlaşılması karşısında, Hazineye yükletilmesine karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar … ve …’ın temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, T.C. Anayasa Mahkemesi’nin, TCK’nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı İPTAL kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; “TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin olan tüm kısımların” hükümden çıkartılması ile yerlerine “TCK’nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi’nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına” ibarelerinin eklenmesi, hüküm fıkrasından yargılama giderlerine ilişkin kısmın çıkartılarak yerine ” yargılama gideri olarak hesaplanan 20.60 TL’den her bir sanığın payına düşen 10.30 TL’nin CMK’nın 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun’un 100. maddesiyle eklenen değişiklik doğrultusunda hazineye yükletilmesine ” cümlesinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.12.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.