Yargıtay Kararı 17. Ceza Dairesi 2015/23036 E. 2017/11678 K. 16.10.2017 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/23036
KARAR NO : 2017/11678
KARAR TARİHİ : 16.10.2017

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Sanığın mala zarar verme suçundan kurulan hükmün yapılan incelemesinde;
Doğrudan tayin edilen adli para cezasının miktarı itibariyle hüküm tarihinde yürülükte bulunan ve 14.04.2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’a 6217 sayılı Yasa ile eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olup, temyizi olanaklı bulunmadığından, sanık …’ın temyiz isteminin 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 317. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
2-Sanığın hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlerin yapılan incelemesinde;
Sanık hakkında hırsızlık suçu için kurulan hükümde 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesi uyarınca 2 yıl olarak belirlenen hapis cezasından aynı Yasa’nın 168/2. maddesi uyarınca ½ oranında indirim yapılırken 1 yıl olarak yazılması gereken hapis cezasının sehven 2 yıl olarak yazıldığı anlaşılmış ise de; sonuç ceza doğru olduğundan, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezalarının ertelendiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK’nın 53/4. maddesi gereğince sanık hakkında aynı Yasa’nın 53/1. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık …’ın temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “5237 sayılı TCK’nın 53. maddenin uygulanmasına” ilişkin bölümler çıkartılmak suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.10.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.