Yargıtay Kararı 17. Ceza Dairesi 2015/22548 E. 2017/12822 K. 31.10.2017 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 17. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/22548
KARAR NO : 2017/12822
KARAR TARİHİ : 31.10.2017

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık … hakkında tekerrüre esas mahkumiyetinin bulunmasına rağmen, TCK’nın 58. maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanmaması, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye, hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanıkların müşteri olarak girdiği kuyumcu dükkanında, sanık …’ın bilezik satın almak istediğini söyleyerek kuyumcuda çalışan tanık …’u oyaladığı sırada, diğer sanık …’ın fark ettirmeden bakmış olduğu bileziklerin 2 adedini alması şeklinde gelişen olayda, sanıkların eyleminin TCK’nın 142/1-b maddesine uyduğu gözetilmeden yazılı şekilde uygulama yapılması,
Kabul ve uygulamaya göre de;
2-Sanıkların çaldığı 2 adet bileziğin 6.150 TL değerinde olduğunun olay yeri inceleme tutanağından anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK’nın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken malın değeri dikkate alınıp alt sınır aşılarak ceza uygulaması yapılması gerekirken, yetersiz ve oluşa uygun düşmeyen gerekçe ile yazılı şekilde alt sınırdan uzaklaşmaksızın hüküm kurulması,
3-T.C. Anayasa Mahkemesi’nin, TCK’nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK’nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
4-İştirak halinde suç işleyen sanıklardan sarfına sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinin ayrı ayrı, ortak yapılan yargılama giderlerinin ise payları oranında alınmasına karar verilmesi gerekirken, yargılama giderlerinin eşit olarak alınmasına karar verilmek sureti ile 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık … ve sanık … müdafiinin temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, ceza süreleri bakımından 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca sanıkların kazanılmış haklarının korunmasına, 31/10/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.