YARGITAY KARARI
DAİRE : 16. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/580
KARAR NO : 2018/7256
KARAR TARİHİ : 03.12.2018
MAHKEMESİ :KADASTRO MAHKEMESİ
DAVACILAR : … VE ARKADAŞLARI
DAVA TÜRÜ : KULLANIM KADASTROSU
KANUN YOLU : TEMYİZ
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:
Kadastro sırasında, … İlçesi … Köyü çalışma alanında bulunan 3334, 3495, 3515, 3521 ve 3576 parsel sayılı 4.732.37, 3.360.24, 11.531.84, 2.434.93 ve 3.119.90 metrekare yüzölçümündeki taşınmazlar, kadastro tutanağının beyanlar hanesine 6831 sayılı Yasa’nın 2/B maddesi uyarınca Hazine adına orman sınırları dışına çıkartıldıkları ve davalı …’ın fiili kullanımında oldukları şerhleri yazılmak suretiyle Hazine adına tespit edilmiştir. Davacılar … ve arkadaşları, çekişmeli taşınmazların kök murisleri Hasan ve Zekiye … ’dan kaldığını ve mirasçılar arasında taksim edilmediğini ileri sürerek tüm mirasçılar adına kullanıcı şerhi verilmesi istemiyle dava açmışlardır. Mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kabulüne, dava konusu 3334, 3495, 3515, 3521 ve 3576 parsel sayılı taşınmazların kadastro tutanaklarında yazılı kullanıcı şerhlerinin iptaline, 3495, 3515, 3521 ve 3576 parsel sayılı taşınmazların beyanlar hanesine “Zekiye … mirasçılarının 2010 yılından beridir kullanımındadır” şerhinin, 3334 parsel sayılı taşınmazın beyanlar hanesine ise “Hasan Gökçüoğlu mirasçılarının 1994 yılından beridir kullanımındadır” şerhinin yazılmasına karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK’nın 104. maddesi uyarınca adli tatilde bakılmayan davalarla ilgili temyiz süresinin sonu adli tatil dönemine rastlarsa süre tatilin bitiminden itibaren 7 gün daha uzatılmış sayılır. Ancak, 3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun 29/son maddesinde Kadastro Mahkemelerinin adli tatile tabi olmadığı düzenlenmiştir. Somut olayda hükmü temyiz eden davalı vekiline gerekçeli kararın tebliğ edildiği 15.07.2015 tarihi ile kararın temyiz edildiği 31.08.2015 tarihi arasında Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 432/1. maddesinde öngörülen temyiz süresinin geçtiği belirlenmiştir. Hal böyle olunca Yargıtay İçtihatları Birleştirme Büyük Genel Kurulu’nun 01.06.1990 tarih, 1989/3 Esas ve 1990/4 sayılı kararı ile Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 432/4. maddesi gereğince temyiz isteminin süre yönünden REDDİNE, 03.12.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.