YARGITAY KARARI
DAİRE : 16. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/5625
KARAR NO : 2014/7400
KARAR TARİHİ : 02.06.2014
MAHKEMESİ : GÜRGENTEPE KADASTRO MAHKEMESİ
TARİHİ : 26/04/2013
NUMARASI : 2011/69-2013/55
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:
Kadastro sırasında, B.. Köyü çalışma alanında bulunan ..ada .. .. ada .parsel sayılı 3.524.59, 523.76, 652.01 ve 997,72 metrekare yüzölçümündeki taşınmazlar davalı A.. H.. adına tespit edilmiştir. Davacılar Hamide ve D.. H.., miras yoluyla gelen hakka dayalı olarak payları oranında adlarına tescili istemiyle dava açmışlardır. Mahkemece yapılan yargılama sonucunda davanın kısmen kabulüne; çekişmeli taşınmazlar 1344 pay kabul edilerek 448 payın davacı H.. H.., 112 payın davacı D.. H.., kalan payın davalı A.. H.. adına tapuya tesciline karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya içeriğine, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı A.. H..’ın sair temyiz itirazları yerinde değildir. Ancak; TMK’nın 495/3. maddesiyle “miras bırakanın birinci derece mirasçıları, onun altsoyudur. Çocuklar eşit olarak mirasçıdırlar. Miras bırakandan önce ölmüş olan çocukların yerini, her derecede halefiyet yoluyla kendi altsoyları alır.” hükmü getirilmiştir. Somut olayda; taşınmazların muris H..H..’a ait iken 2001 yılında ölümüyle mirasçılarına kaldığı, dosyaya sunulan nüfus kayıtlarından davacı D.. H..’ın eşi M..H..ın muris H.. H..’dan daha önce öldüğü, D.. H..’ın M.. H..ın alt soyu olmayıp eşi konumunda bulunduğu anlaşılmaktadır. Diğer bir anlarımla davacı D.. H.., murisi H. H..’ın mirasçısı değildir. Hal böyle olunca; davacı D.. H..’ın davasının reddine karar verilmesi gerekirken, yasa hükümleri yanlış değerlendirilmek suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsiz olup, davalının temyiz itirazları açıklanan nedenlerle yerinde bulunduğundan kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz karar harcının talep halinde temyiz edene iadesine, 02.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.