YARGITAY KARARI
DAİRE : 16. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/5456
KARAR NO : 2015/3553
KARAR TARİHİ : 02.11.2015
Tebliğname No : KYB – 2015/245667
TALEP :
Hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan sanık K.. Y..’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 292/1. maddesi gereğince 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair, Bafra Sulh Ceza Mahkemesinin 21.02.2013 tarihli ve 2012/1004 esas, 2013/210 sayılı kararıyla ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53/2. maddesinde yer alan ”Kişi, işlemiş bulunduğu suç dolasıyla mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar bu hakları kullanamaz” ve 3. fıkrasındaki ”Mahkum olduğu hapis cezası ertelenen veya koşullu salıverilen hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanamaz.” şeklindeki düzenlemeler karşısında, anılan maddenin 1-c bendinde yer alan hak yoksunluğunun sadece kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıvermeden sonra uygulanmayacağı, kendi altsoyu dışındaki kişiler bakımından vesayet ve kayyımlıkla ilgili hak yoksunluğu ile anılan maddenin 1. fıkrasının a, b, d ve e bentlerinde yazılı hak yoksunluklarının ise cezanın infazının tamamlanmasına kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, Yüksek Adalet Bakanlığının 29.06.2015 tarih ve 2015-13286/42893 sayılı istemlerine dayanılarak anılan kararın 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi gereğince kanun yararına bozulmasına ilişkin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09.07.2015 tarih ve 2015/245667 sayılı tebliğnamesiyle bozma talep edilmiş olmakla dosya incelenerek gereği düşünüldü.
TÜRK MİLLETİ ADINA
I) Olay: Bafra(Kapatılan) Sulh Ceza Mahkemesinin 21.02.2013 tarih 2012/1004 esas ve 2013/210 sayılı kararıyla hükümlü K.. Y..’ın, hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan TCK’nın 292/1 maddesi uyarınca 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, TCK’nın 53/1-a-b-d ve e bentlerinde öngörülen haklardan hapis cezasının infazı tamamlayıncaya kadar, c bendindeki haklardan da koşullu salıverilmesine kadar yoksun kalmasının mahkumiyetin yasal sonucu olduğunun tayine ve tespitine karar verdiği, temyiz edilmeyen hükmün 15.03.2013 tarihinde kesinleştiği tespit edilmiştir.
./..
II) Kanun yararına bozma istemine ilişkin uyuşmazlığın kapsamı:
Hükümlü K.. Y..’ın, TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmasına ilişkindir
III) Hukuksal Değerlendirme:
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesinin 1., 2. ve 3. fıkralarında; ”Belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma Madde 53- (1) Kişi, kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasına mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak; a) Sürekli, süreli veya geçici bir kamu görevinin üstlenilmesinden; bu kapsamda, Türkiye Büyük Millet Meclisi üyeliğinden veya Devlet, il, belediye, köy veya bunların denetim ve gözetimi altında bulunan kurum ve kuruluşlarca verilen, atamaya veya seçime tabi bütün memuriyet ve hizmetlerde istihdam edilmekten, b) Seçme ve seçilme ehliyetinden ve diğer siyasi hakları kullanmaktan, c) Velayet hakkından; vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan, d) Vakıf, dernek, sendika, şirket, kooperatif ve siyasi parti tüzel kişiliklerinin yöneticisi veya denetçisi olmaktan, e) Bir kamu kurumunun veya kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşunun iznine tabi bir meslek veya sanatı, kendi sorumluluğu altında serbest meslek erbabı veya tacir olarak icra etmekten, yoksun bırakılır.
(2) Kişi, işlemiş bulunduğu suç dolayısıyla mahkûm olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar bu hakları kullanamaz.
(3) Mahkûm olduğu hapis cezası ertelenen veya koşullu salıverilen hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yukarıdaki fıkralar hükümleri uygulanmaz. Mahkûm olduğu hapis cezası ertelenen hükümlü hakkında birinci fıkranın (e) bendinde söz konusu edilen hak yoksunluğunun uygulanmamasına karar verilebilir.” şeklinde hükümlere yer verilmektedir.
Dairemizce de benimsenen Ceza Genel Kurulunun 12.12.2006 tarih 2006/11-301 esas ve 2006/296 sayılı kararında belirtildiği gibi, ”Belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma” başlıklı TCK’nın 53. maddesi ile güvenlik tedbirini düzenlendiği, bu hak mahrumiyetleri kasten işlenilen bir suçtan dolayı hapis cezasına ilişkin mahkumiyetin yasal sonucu olduğu, kararda gösterilmemiş olsa bile hükümlü açısından kazanılmış hakka konu olmayacağı değerlendirilmektedir.
İncelenen dosyada, Mahkemece, hükümlü K.. Y.. hakkında hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan TCK’nın 292/1. maddesi uyarınca 6 ay hapis cezasına ve TCK’nın 53/1-a-b-d ve e bentlerinde öngörülen haklardan hapis cezasının infazı tamamlayıncaya kadar, c bendindeki haklardan da koşullu salıverilmesine kadar yoksun bırakılmasına karar verdiği, TCK’nın 53/1-c bendinde belirtilen hakları koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılma hususunu hükümlünün kendi altsoyu yönünden sınırlamadığı anlaşılmıştır.
Mahkeme tarafından hatalı bir değerlendirme ile TCK’nın 53/1-c bendinde belirtilen hakları koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmayı hükümlünün kendi altsoyu yönünden sınırlamaması olağanüstü yasayolu denetiminde aleyhe ./..
bozma yasağı kapsamına konu olmayacağından Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının talebinin kabulüne karar vermek gerekmiştir.
IV) Sonuç ve karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının istemi yerinde ve CMK’nın 309/4-c maddesi kapsamında olduğu görüldüğünden, Bafra(Kapatılan) Sulh Ceza Mahkemesinin 21.02.2013 tarih 2012/1004 esas ve 2013/210 sayılı kararının CMK’nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenine göre uygulama yapılarak; TCK’nın 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı hükümlünün kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına, kararın diğer kısımlarının aynen bırakılmasına, infazın buna göre yapılmasına, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 02.11.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.