YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/3800
KARAR NO : 2019/112
KARAR TARİHİ : 10.01.2019
Mahkemesi :Asliye Hukuk Mahkemesi
Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki taraf vekillerince istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
– K A R A R –
Dava, arsa payı karşılığı inşaat yapım sözleşmesinden kaynaklanmış olup, KDV alacağının tahsili için yapılan ilamsız icra takibine itirazın iptâli ve takibin devamı istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın reddine dair verilen kararın davacı tarafından temyizi üzerine Yargıtay 23. Hukuk Dairesi’nden verilen 29.03.2013 gün 2012/6711 Esas, 2013/2009 Karar sayılı bozma ilamına karşı yerel mahkemece bozmaya uyulmayarak 06.02.2014 gün 2013/555 Esas 2014/56 Karar sayılı ilamla önceki ret kararında direnilmiştir.
Direnme kararının da davacı vekilince temyizi üzerine Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 27.05.2015 gün 2014/23-718 Esas 2015/1433 Karar sayılı ilamı ile yerel mahkeme kararı onanmış, davacı vekilinin karar düzeltme talebi kabul edilerek Hukuk Genel Kurulu’nun 27.01.2016 gün 2015/23-3272 Esas, 2016/100 Karar sayılı ilamı ile, yerel mahkeme kararı usulüne uygun direnme hükmü yazılması için işin esasına ilişkin karar düzeltme itirazları incelenmeksizin usulden bozulmuştur.
Yerel mahkemece Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun usulden bozma kararına uyulup uyulmaması konusunda herhangi bir ara kararı kurulmaksızın, 16.02.2017 tarihli duruşmada davanın kabulüne karar verilmiştir. Yerel mahkemenin bu kararı davacı ve davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Usulüne uygun direnme hükmünün kurulmaması nedeniyle yapılan bozmaya karşı verilen kararı temyizen inceleme görevinin Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na ait olduğu düşüncesiyle Dairemizin 24.04.2018 gün 2018/875 Esas 2018/1689 Karar sayılı kararı ile dosya Yargıtay Hukuk Genel Kurulu Başkanlığı’na gönderilmiş ise de; Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 27.06.2018 gün 2018/15-560 Esas, 2018/1238 Karar sayılı ilamı ile ortada varlığından sözedilebilecek bir direnme kararı olmadığından temyiz incelemesi yapılmak üzere dosya Dairemize gönderilmekle, temyiz incelemesi Dairemizce yapılmıştır.
Az yukarıda açıklandığı üzere yerel mahkemece verilen ret kararının, Yargıtay 23.
Hukuk Dairesi’nce bozulması üzerine verilen direnme kararı yine davacı vekilinin temyizi üzerine Hukuk Genel Kurulu’nca onandıktan sonra karar düzeltme talebi üzerine işin esasına ilişkin temyiz itirazları incelenmeksizin usulüne uygun direnme hükmü kurulmasını sağlamak için usulden bozulmuştur. Bu halde yerel mahkemece Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun karar düzeltme üzerine verdiği usulden dahi olsa, bozma kararı kesinleşmiş olup bu karara karşı mahkemenin direnmesi hukuken mümkün olmayıp bozma ilamına uyularak bozma gereğince usulüne uygun direnme hükmü kurması zorunlu hale gelmiştir (Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 30.01.2002 gün 2002/4-54 Esas, 2002/28 Karar sayılı ilamı).
Bu durumda mahkemece Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun karar düzeltme üzerine verdiği usulüne uygun direnme hükmü kurulması için yaptığı usulden bozma kararına uyarak, 6100 sayılı HMK’nın 297 ve devamı maddeleri gereğince usulüne uygun direnme hükmü kurması gerekirken ve zorunlu olduğu halde, bozmaya uyma konusunda herhangi bir karar vermeksizin daha önceden direnilen özel Dairenin bozma ilamı doğrultusunda davanın kabulüne karar vermesi doğru olmamış, usulüne uygun direnme hükmü kurulması için kararın bozulması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma sebebine göre davacının tüm, davalının diğer temyiz itirazlarının bozma nedenine göre bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, aşağıda yazılı bakiye 13,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 10.01.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.