YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/2245
KARAR NO : 2015/4246
KARAR TARİHİ : 09.09.2015
Mahkemesi :Manavgat 1. Asliye Hukuk Hakimliği (Ticaret Mahkemesi Sıfatıyla)
Tarihi :24.12.2013
Numarası :2013/171-2013/763
Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış, eksiklik nedeniyle mahalline iade edilen dosya ikmâl edilerek gelmiş olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
– K A R A R –
Uyuşmazlık, eser sözleşmesi ilişkisinden kaynaklanmış olup, davacı işsahibi, davalı yüklenicidir. Davacı davasında, davalı ile aralarındaki 11.02.2013 tarihli inşaat sözleşmesi uyarınca eserin 20.03.2013 tarihinde bitirilmesi gerekirken 02.04.2013 tarihinde yaptırılan tespitte 45.000,00 TL ödeme yapıldığı halde 36.205,00 TL değerinde imalât yapıldığının tespiti nedeni ile 8.795,00 TL fazla ödeme, 7 gün gecikme nedeni ile sözleşmenin 4. maddesi uyarınca günlüğü 250,00 TL’den 1,750,00 TL gecikme cezası ile 122,54 TL ihtar masrafı olmak üzere toplam 10.667,54 TL alacağın tahsilini istemiş, mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Yanlar arasında 11.02.2013 tarihinde imzalanan eser sözleşmesi davacı tarafından gönderilen 27.03.2013 tarihli ihtarname ile feshedilmiştir. Sözleşmenin feshi halinde iş sahibi ancak menfi zarar kapsamında tazminat isteminde bulunabilir. İş sahibiyle yüklenici arasındaki inşaat sözleşmesinin 4. maddesinde yer alan bütün işlerin 20.03.2013 tarihinde bitirileceği, gecikilen her gün için 250,00 TL gecikme cezası ödeneceğine dair düzenleme uyarınca öngörülen (gecikme tazminatı) ifaya ekli olup müspet zarar kapsamında olduğundan, sözleşmede de aksine düzenleme olmadığından, karar altına alınması mümkün değildir. Mahkemece bu konuda yanılgıya düşülerek gecikme cezasına ilişkin 1.750,00 TL’lik istemin reddine karar verilmesi gerekirken, bu istemin de kabulüne karar verilmesi doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, 2. bent uyarınca kabulüyle hükmün temyiz eden davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 09.09.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.