YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/857
KARAR NO : 2014/6878
KARAR TARİHİ : 26.11.2014
Mahkemesi :Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesi
Tarihi :12.11.2013
Numarası :2011/127-2013/712
Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
– K A R A R –
Uyuşmazlık zaman bakımından uygulanması gereken 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 355 vd. maddelerinde düzenlenen eser sözleşmesi ilişkisinden kaynaklanmaktadır.
Davada sözleşmenin 10. maddesine göre en geç 15.09.2010 tarihinde teslimi gereken işin, 130 gün gecikmeyle 25.01.2011 tarihinde tamamlanarak teslim edildiği iddia edilerek ve fazlaya ilişkin haklar saklı tutularak 130 günlük gecikme karşılığı 75.000,00 TL cezai şart alacağının tahsili istenmiş, ıslahla talep 63.000,00 TL artırılarak 138.000,00 TL’ye çıkarılmıştır. Mahkemece, teslimin 29.11.2010 tarihinde yapıldığı kabul edilerek 15.09.2010 ile 29.11.2010 tarihleri arası için hesaplanan 69 günlük cezai şart alacağı 138.000,00 TL’ye hükmedilmiş, alacağın 75.000,00 TL’lik kısmına 18.02.2011 dava tarihinden, 63.000,00 TL’lik kısmına da 07.10.2013 ıslah tarihinden itibaren avans faizi yürütülmüş, karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle hüküm altına alınan alacak dava dilekçesinde ve mahkeme kararında cezai şart alacağı olarak nitelendirilmiş ise de; sözleşmenin 10.3 maddesinde kararlaştırılan alacağın cezai şart olmayıp, gecikme tazminatı olduğunun anlaşılmasına, gecikme tazminatının talep edilebilmesi için de teslim sırasında ihtirazi kayıt konulmasına gerek bulunmamasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Davalı yargılama aşamasında verdiği 09.10.2013 günlü dilekçesinde cari hesaba göre davacıdan bakiye 100.012,08 TL alacaklı bulunduğunu savunarak bu miktar alacağın takas edilmesini talep etmiş, davacı vekili dilekçeler aşaması tamamlandıktan sonra ileri sürülen takas def’inin savunmanın genişletilmesi olup muvafakat etmediklerini bildirmiştir. Mahkemece davalının savunması “takas def’i” olarak nitelendirilip, savunmanın genişletilmesine davacının muvafakatı bulunmadığından dikkate alınmamış ve davalının karşı alacağı bulunup bulunmadığı yönünde bir inceleme ve değerlendirme yapılmadan takas
def’i reddedilmiştir. Aynı sözleşmeden kaynaklanan karşılıklı alacakların “mahsuplaşma” olarak kabul edilmesi gerekir. Mahsup talebi ise “itiraz” olup, savunmanın genişletilmesi yasağına tâbi olmaksızın davanın her aşamasında ileri sürülebilir. Mahkemece davalının mahsup itirazının dikkate alınarak davalının bakiye iş bedeli ya da cari hesap alacağı bulunup bulunmadığı araştırılıp, varsa mahsup yapılarak davanın sonuçlandırılması gerekirken mahsup itirazının takas def’i olarak nitelendirilip yazılı şekilde mahsup yapılmaksızın davanın kabulü doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda 1. bentte yazılı nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının reddine, 2. bent uyarınca kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 26.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.