YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/4038
KARAR NO : 2014/6508
KARAR TARİHİ : 12.11.2014
Mahkemesi : 4. Asliye Ticaret Mahkemesi
Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki taraf vekillerince istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
– K A R A R –
Dava, iş sahibince ödenen damga vergisi ödemelerinin yükleniciden rücu’en tahsili amacıyla yürütülen icra takibine itirazın iptâli davasıdır. Davacı banka iş sahibi, davalı şirket ise yüklenicidir. Davacı banka vekili, davalı yüklenici şirketin ödemesi gereken damga vergilerinin müvekkillerince ödendiğini, yapılan ödemeyi davalıdan rücu’en talep ettiklerini, ödenmemesi üzerine icra takibi yaptıklarını ve takibe itiraz edildiğini, itirazın haksız olduğunu ve iptâlini ve %40’dan aşağı olmamak üzere inkâr tazminatına karar verilmesini talep etmiş, davalı yüklenici şirket vekili ise, davacı bankanın ödemesinin yasal olmadığını ve iç yazışmalarda kullanılan nüshalar yönünden vergi doğmayacağını belirterek davanın reddini savunmuş, mahkemece yapılan yargılama sonucunda tarafların %50 kusurlu oldukları gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne ve %40 oranında icra inkâr tazminatına karar verilmiş, verilen karar taraf vekillerince süresinde temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Davacının temyiz itirazlarına gelince;
Taraflar arasında düzenlendiği, ihtilâfsız olan sözleşmenin 39. maddesinde sözleşmenin 7 nüsha olarak düzenlenmesi kabul edilmiş, yine sözleşmenin 8. maddesinde her türlü vergi, resim ve harçların davalı yükleniciye ait olacağı kararlaştırılmıştır. 488 sayılı Damga Vergisi Kanunu’nun 5. maddesinde “bir nüshadan fazla olarak düzenlenen kağıtların her nüshası ayrı ayrı miktar ve nispette damga vergisine tâbidir” hükmü bulunmaktadır.
Tüm bu açıklamalar ışığında tarafların serbest iradeleriyle düzenledikleri sözleşmenin 8 ve 39. maddeleriyle, Damga Vergisi Kanunu’nun 5. maddesi hükümleri gereği düzenlenen tüm nüshalarla ilgili yüklenicinin sözleşmelerde gösterilen adette nüsha için damga vergisi sorumluluğunun bulunduğu kabul edilmelidir. Davacının davalıyı durumdan haberdar etmediği ve vergi mahkemesinde dava açma hakkını engellediği gerekçesi ile %50 oranında kusurlu olduğu kabul edilerek yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalının tüm temyiz itirazlarının reddine, 2. bent uyarınca kararın temyiz eden davacı yararına BOZULMASINA, aşağıda yazılı bakiye 378,80 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, karara karşı tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme isteminde bulunulabileceğine 12.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.