Yargıtay Kararı 15. Hukuk Dairesi 2013/6711 E. 2014/207 K. 13.01.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 15. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/6711
KARAR NO : 2014/207
KARAR TARİHİ : 13.01.2014

Mahkemesi :Şırnak Asliye Hukuk Hakimliği
Tarihi :07.11.2012
Numarası :2005/41-2012/400

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili ile davalılar D.. İnş.Tic.Ltd.Şti., R.. A.., N.. Ç.., A.. K.., H.. D.., R.. Ö.. ve İ.. Ö.. vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış, eksiklik nedeniyle mahalline iade edilen dosya ikmâl edilerek gelmiş olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

– K A R A R –

Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan fazla ödenen iş bedelinin yüklenici ve ödemeler nedeniyle sorumlu kamu görevlilerinden tahsili istemine ilişkin olup, mahkemece davanın yüklenici şirket yönünde kısmen kabulüne, davalı K. A. mirasçıları yönünden husumetten ve diğer davalı kamu görevlileri yönünden kanıtlanamadığından reddine dair verilen karar davacı iş sahibi idare ve davalı yüklenici şirket ile bir kısım kamu görevlileri vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara mahkemece uyulan bozma ilamı gereğince inceleme yapılıp hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı ve davalı kamu görevlileri vekillerinin yerinde bulunmayan tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Davacı idare, davalı yüklenici tarafından yapılan yol inşaatı nedeniyle fazla ödeme yapıldığını ifade ederek fazla ödenen bedelin yüklenici ve ödemeden sorumlu diğer kamu görevlilerinden tahsilini talep etmiş; davalılar ise, davaya dayanak müfettiş raporunun mahallinde yapılan bir incelemeye dayalı olmadığını ifade ederek davanın reddi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkemece, yükleniciye yapılan ödemelerin avans niteliğinde olup kesin hesabın çıkarılması sırasında iş sahibi idarece istirdadının sağlanabileceği gerekçesiyle davanın reddine dair verilen karar Dairemizce 26.05.2004 tarih ve 2003/6602-2925 esas ve karar sayılı ilamla, mahallinde keşif yapılarak işin metrajının çıkarılıp kesin hesabın mahkemece çıkarılması gerektiğinden bahisle bozulmuş; mahkemece bozma ilamına uyulmuştur.
Bozma ilâmına uyulduktan sonra yapılan yargılama sırasında keşif mahallinin güvenliğinin sağlanamaması nedeniyle keşif yapılamamış, dosya üzerinden inceleme yapan bilirkişiler kurulu raporunda da, işin yapılıp teslim edildiği tarih, niteliği ve gelinen aşamaya göre yapılacak keşfin kesin hesabın çıkarılmasına faydasının olmayacağı, bu aşamada kesin hesabın çıkarılmasının mümkün olmadığı, ancak ceza yargılaması sırasında keşfen belirlenen metraja göre yükleniciye 10.172,57 TL fazla ödeme yapıldığının tespit edildiği yönünde görüş bildirilmiş; bu görüş hükme esas alınarak davanın yüklenici yönünden kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İşin kesin hesabının çıkarılmadan davacı iş sahibi idarenin Türk Medeni Kanunu’nun 6. maddesinde anlamını bulan ispat yükünü yerine getirdiğinden söz edilemez. Bu nedenle, davacı iş sahibi idare yükleniciye fazla ödeme yapıldığı iddiasını ancak, işin kesin hesabının çıkarılması suretiyle kanıtlayabilir. Hükme esas alınan bilirkişiler kurulu raporunda, işin teslim edildiği tarih ve teslim edilen yolun kullanım amacı gibi hususlar birlikte değerlendirildiğinde, gelinen aşamada kesin hesabın çıkarılmasının mümkün olmadığı yönünde görüş bildirildiğinden, davacının fazla ödeme yaptığı iddiasına dayanan davasını kanıtlayamadığı kabul edilerek davanın reddine karar verilmesi gerekirken, kısmen de olsa kabulüne karar verilmiş olması doğru olmamıştır
Kararın açıklanan nedenle bozulması uygun bulunmuştur.
SONUÇ:Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacı ve davalı kamu görevlileri vekillerinin tüm temyiz itirazlarının reddine, 2. bent uyarınca davalı yüklenici şirket vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün davalı yüklenici şirket yararına BOZULMASINA, aşağıda yazılı bakiye 0,90 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, fazla alınan temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalılar D… İnş.Tic.Ltd.Şti.’ye geri verilmesine, 13.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.